ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 237

หลังจากวางสายของเจย์ ฌอนก็มือของเขาก่ายแนบหน้าผาก

แนนซี่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยรองเท้าส้นสูงโดยมีได้นัดหมายไว้ก่อน ฌอนเงยหน้าขึ้นอย่างเคร่งเครียดและมองไปที่น้องสาวต่างแม่ของเขา

“ฉันได้ยินมาว่าราคาหุ้นลดลงถึงขีดจำกัดแล้ว” แนนซี่ยืนกอดอกต่อหน้าเมื่อเธอมาถึงหน้าโต๊ะทำงานของฌอน

ฌอนยืดหลังของเขาให้ตรงและพยักหน้าให้เธอ

มุมริมฝีปากของแนนซี่โค้งขึ้นอย่างเย้ยหยัน “นั่นเป็นการโอนย้ายครั้งแรกที่กล้าหาญมากเลยนะเนี่ย สำหรับประธานบริษัทคนใหม่ของเรา พี่ชาย”

ฌอนจ้องมองแนนซี่อย่างเย็นชา “พี่ได้ยินมาว่าเธอหลอกล่อท่านอาเรสไม่หยุดหย่อนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่ใช่เหรอ?”

การแสดงออกที่เอาแต่ใจของแนนซี่เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว “นั่นไม่ใช่เรื่องของนาย” เธอพูดอย่างไม่พอใจ

ฌอนยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอโกรธ “เธอไม่รู้เหรอ? ท่านอาเรสซื้อคลาวดี้ ดรีม จากพี่ไปแล้วก่อนหน้านี้เธอรู้ถึงเหตุผลเบื้องหลังไหม?”

แนนซี่แปลกใจ “ทำไมท่านอาเรสถึงซื้อคลาวดี้ ดรีม ไป? มันไม่ใช่แค่บ้านสี่ห้องธรรมดา ๆ ไม่ใช่เหรอ? ทรัพย์สินของท่านอาเรสในพอร์ตโฟลิโอของเขามีมูลค่ามากกว่านี้อีกไม่ใช่หรือไงกัน?”

ฌอนรู้สึกเหมือนสิงโตขย้ำเหยื่อ เขาถามแนนซี่ช้าๆ “ตอนนี้เธอรู้ไหมว่าใครอาศัยอยู่ในคลาวดี้ ดรีม?”

แนนซี่ขมวดคิ้วและดวงตาสีดำหดลง เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังเดินเข้าไปในกับดัก

"ใครกัน?" เธอถามด้วยความโกรธ

“โรส ลอยล์” ฌอนหายใจออกเบา ๆ ขณะนั่งดูความโกรธของแนนซี่

ร่างกายของแนนซี่สั่นสะท้านใบหน้าของเธอซีดเซียวราวกับถูกไฟฟ้าช็อต “นั่นเป็นไปไม่ได้ เขาเกลียดเธอมากไม่ใช่เหรอ?” เธอพึมพำ

“นิสัยใจคอของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดในโลก นี้ใครจะสัญญาได้ว่าจะรักกันไปตลอดชีวิต? พ่อของเราคือตัวอย่างที่ดีที่สุดของเรื่องนั้น”

แนนนี่จ้องมองเขา “พี่ยังไม่พอใจที่พ่อของเราทอดทิ้งแม่ของพี่ เพื่อแต่งงานกับแม่ของฉันอยู่หรือเปล่า?”

บาดแผลในอดีตเปล่งประกายในดวงตาของฌอนราวกับภาพหลอน แต่เขายิ้มอย่างอ่อนโยนเพื่อซ่อนความเจ็บปวด เขายักไหล่แสร้งทำเป็นไม่ยินดียินร้าย “ฉันปล่อยมันไปแล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่ได้กลับมารับตำแหน่งของบรษัท เบล แบบนี้หรอก”