ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 255

โคมไฟถนนสว่างขึ้นเมื่อท้องฟ้ามืดลง

โรส ลอยล์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่โดยกอดอกตัวเธอเอง มองดูถนนเหมือนสีวาดของเมืองนกนางแอ่น

กาลครั้งหนึ่ง ตระกูลเซเวียร์มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนกนางแอ่น

เกิดอะไรขึ้น?

แม่ของเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบ ปู่ของเธอยังคงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลของรัฐบาลและบริษัทย่อยภายใต้ตระกูลเซเวียร์ถูกซื้อไปทีละนิด ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวกำลังเผชิญกับภาวะล้มละลายที่อาจเกิดขึ้น

พี่ชายของเธอได้ก่อตั้งเอมิเนนท์ ออเนอร์ ขึ้นมาเพราะเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเซเวียร์ เขาหวังที่จะลุกขึ้นอีกครั้งโดยใช้การร่วมมือกับเพื่อนและญาติที่ครั้งหนึ่งเคยใกล้ชิดกับครอบครัวเซเวียร์ สิ่งที่พี่ชายของเธอไม่เข้าใจก็คือคนเหล่านั้นไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่มีประโยชน์เนื่องจากครอบครัวเซเวียร์จะไม่อยู่ในสถานะเช่นนี้หากเป็นไปในทางที่ดีกับธุรกิจซึ่งตอนนี้บริษัทเกือบจะล้มละลายพวกคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไป

มีความหวังที่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทเซเวียร์ที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่านปู่เซเวียร์ต้องนอนโรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ใครกันที่คิดอยากที่จะเดิมพันครอบครัวเซเวียร์ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง?

โรสถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง

อุบัติเหตุไม่เพียงแต่เปลี่ยนชะตากรรมของเธอ แต่ยังเป็นชะตากรรมของครอบครัวเซเวียร์ทั้งหมด!

ในตอนนั้น เธอยังเป็นเด็กสาวและโง่เขลาที่กำลังมีความรัก เธอไม่เคยคำนึงถึงผลที่ตามมาเลยและจบลงด้วยการจ่ายมันในราคาที่เจ็บปวด

โชคดี... เธอสามารถค้นหาเส้นทางของเธอได้อีกครั้ง

เธอนึกถึงบทเรียนที่ปู่ของเธอเคยเล่าให้เธอฟัง ‘แองเจลีน คน ๆ หนึ่งจะไม่มีชีวิตการเดินเรือที่ราบรื่น เมื่อคุณอยู่สูงขึ้นไปบนภูเขา คุณมีความเสี่ยงที่จะตกหน้าผา คุณต้องจำไว้เสมอว่าคุณไม่สามารถหยิ่งผยองหรือเย่อหยิ่งเมื่อคุณอยู่ในจุดสูงสุด ในทำนองเดียวกัน คุณไม่ควรรู้สึกอับอายขายหน้าเมื่อคุณตกลงไปในหุบเขา รักษาศักดิ์ศรีของคุณไว้ให้สูงเพราะความมั่นใจจะช่วยให้คุณก้าวไปสู่จุดสูงสุดใหม่และประสบความสำเร็จ’

ความเศร้าในสายตาของโรสค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความมุ่งมั่น

เซ็ตตี้น้อยนอนหลับอย่างรวดเร็วบนเตียงนอน นอนกรนสนิท

โรสออกจากโรงแรมอย่างเงียบ ๆ เพราะวางแผนจะไปเยี่ยมปู่ที่โรงพยาบาล