ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 266

เสียงแตรรถดังขึ้น และประตูเหล็กแกะสลักดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงออร่าของเจ้าของบ้านที่กำลังเข้ามาเมื่อมันเปิดออก ต่อจากนั้น รถโรลส์ - รอยซ์ สุดหรูก็ขับเข้าไปข้างในอย่างช้า ๆ

ทันใดนั้น หน้าต่างรถก็เปิดออก และเจย์ อาเรส ก็ชะเง้อหน้าออกไปมองที่ โรส ลอย์

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดหรือทำอะไรเลยนอกจากมองไปที่เธอ แต่ดวงตาที่น่าทึ่งของเขาก็มีชีวิตชีวา ดวงตาคู่นั้นทำให้โรสรู้สึกเคลิบเคลิ้ม

“ท่านอาเรส นายกลับมาแล้วเหรอ?”

โรสลงจากวงสวิงของชิงช้า เธอรู้สึกประหลาดใจ ท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้ก็ค่อนข้างไกลจากที่เขาทำงาน ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเขาจะไม่กลับมา

เจย์จอดรถไว้ตรงทางเปิดประตูและลงจากรถ

เขายืนอยู่ตรงหน้าโรสพร้อมกับรอยยิ้มตื้น ๆ แสดงออกถึงดวงตาของเขา เขาพูดด้วยความร่าเริงว่า “เธอรอฉันอยู่เหรอ?”

ความหวังในฉากนับไม่ถ้วนที่เขาจินตนาการมาก่อนนั้น รวมถึงแองเจลีนนั่งอยู่บนชิงช้าและรอให้เขากลับบ้าน

มันจบลงด้วยความเป็นจริงในวันนี้

โรสรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอยื่นมือไปจัดผมที่หลังหูของเธอและพูดอย่างเชื่องช้า “ท่านอาเรส ฉันมีข้อสงสัยมากมายในใจ ฉันจะคุยกับนายได้ไหม?”

เจย์กล่าวว่า “ยังมีเวลาอีกนานมากในการพิจารณาชีวิตที่เหลือของเรา ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลไปเลย เข้ามาข้างในบ้านกันเถอะ ข้างนอกลมแรง”

โรสเม้มปากของเธอ เขาจงใจหลบหน้าเธอหรือเปล่า?

เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อยที่ถูกเขาตัดบทแบบนี้ แต่แล้วเธอก็ตามเขาเข้าไปในบ้าน แล้วขึ้นไปชั้นบนกับเขา และเข้าไปในห้องของเขาพร้อมกับเขา...

เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะหาคำตอบให้แน่ชัดแล้วทำให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนกับเขา

แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรัก และแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่มีผลประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญกว่า แต่เธอก็ควรตระหนักหากเมื่อไหรก็ตามที่เธอถูกเอาเปรียบเราควรจะมีข้อตกลงกันตั้งแต่ตอนนี้

เจย์รู้ว่ามีใครบางคนกำลังไล่ตามเขาและมุมปากของเขาก็โค้งงอมีรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็ยิ้มสง่า “ปิดประตูให้ฉันด้วย”

โรสไม่ได้คิดมากและปิดประตูอย่างเชื่อฟังด้วยหลังมือเธอ