ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 294

เจย์พูดเสียงแหบ “ทุกคนไปเข้านอน คุณพ่อจะหาวิธีให้คุณแม่กลับมาให้ได้”

เซ็ตตี้น้อยยังคงร้องไห้และเสียงดังโวยวาย “ไม่ หนูไม่อยากนอน หนูต้องการแม่…”

“เด็กคนนี้…ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฟัง?” เจย์สูญเสียทัศนคติที่ยึดติดกับเซ็ตตี้น้อยจนทนไม่ไหว

“ถ้าเธอร้องไห้อีก เธอจะไม่สามารถเห็นคุณแม่ได้อีกต่อไป” เจย์ขู่

เซ็ตตี้น้อยโกรธ แต่เธอไม่กล้าพูดและจ้องมองเขาอย่างเศร้า ๆ

ตอนนี้ไม่มีแม่ช่วยเธอแล้ว เซ็ตตี้น้อยก็ตกใจกลัวเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าเธอจะต้องคล้อยตามการบีบบังคับโดยที่ไม่ได้ถูกปลอบโยนใด ๆ เจย์จึงเพิ่มการข่มขู่ของเขา “คุณแม่ของเธอไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอต้องฟังลุงต่อจากนี้ไป ไม่อย่างนั้น ลุงก็ไม่ต้องการเธอเช่นกัน”

เซ็ตตี้น้อยหยุดสะอื้น แต่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

ร็อบบี้น้อยจับมือน้องสาวตัวน้อยของเขา “เซ็ตตี้น้อย อย่ากลัวเลย ยังไงพี่ก็ต้องการเธอ!”

ในที่สุด เซ็ตตี้น้อยก็หยุดร้องไห้และเจย์ก็สงบลงได้ เขาสงสัยว่าการหนีออกจากบ้านครั้งนี้ของโรสเป็นเรื่องที่เธอตัดสินใจเองอย่างเด็ดขาดหรือแค่ถูกถูกยุยง

เขารู้สึกเสมอว่าเธอรักลูกมาก แม้ว่าเธอจะได้รับความเจ็บปวดจากสมาชิกในตระกูลอาเรส และแม้ว่าเธอจะสามารถปล่อยร็อบบี้น้อยและเจนสันไว้ในมือของเขาได้อย่างปลอดภัย เธอจะเต็มใจทิ้งเซ็ตตี้น้อยให้คนนอกอย่างเขาได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบเซ็ตตี้น้อย

เจย์หวังว่าเธอจะกลับมา อย่างน้อยก็พาเซ็ตตี้น้อยไปด้วย

มันกลายเป็นเพียงปัญหาใหม่ที่เกิดขึ้นก่อนที่ปัญหาเก่าจะได้รับการแก้ไข

เช้าวันรุ่งขึ้น ร็อบบี้น้อยพบว่าน้องสาวของเขาหายไป เขาตื่นตระหนกและวิ่งเข้าไปในห้องของเจย์ เขาทำราวกับว่ามีมดอยู่ในกางเกง เขาอุทานว่า “คุณพ่อครับ มีบางอย่างเลวร้ายเกิดขึ้น! น้องสาวหายไปแล้ว”

ร็อบบี้น้อยส่งภาพวาดอำลาที่น้องสาวของเขาวาดขึ้นมาให้กับเจย์ดู เซ็ตตี้น้อยดึงต้นไม้สองต้น ต้นหนึ่งเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวและอีกต้นเป็นต้นฝ้าย ต้นฝ้ายและต้นป็อปลาร์สีขาวกำลังบินไปยังจุดสิ้นสุดของโลก นกสองตัวอยู่บนต้นป็อปลาร์สีขาวและอีกตัวหนึ่งบินเข้าหาต้นฝ้าย

ความหมายชัดเจน เซ็ตตี้น้อยกำลังจะตามหาแม่ของเธอ

เจย์รู้สึกราวกับว่าหัวของเขาจะระเบิด ทำไมพระเจ้าจึงสร้างสิ่งมีชีวิตให้เป็นผู้หญิง?