มีเพียงเจย์ อาเรส และฌอน เบล ที่เหลืออยู่ในห้องนั่งเล่น
แม้ว่าตำแหน่งของพวกในตอนนี้จะเป็นบ้านของฌอน เบล แต่ฌอนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนเขาอยู่ในอาณาจักรของเจย์
เขามีรัศมีแห่งอำนาจที่เหนือกว่าที่รุนแรงมากจนสามารถแทรกซึมเข้าไปในกระดูกสันหลังของใครสักคนจนสั่น
เมื่อมีบุหรี่ห้อยออกมาจากปากของเขา แม้เป็นเพียงแค่การกระทำธรรมดาอย่างการขมวดคิ้วก็ยังถูกถักทอไปด้วยความสง่างาม
การดับไฟที่จุดบุหรี่อย่างโหดเหี้ยม ดวงตาดุดันจ้องไปที่ฌอน “นายไม่มีอะไรจะบอกฉันเหรอ?”
ฌอนงุนงง...
ทำไมเขาต้องเริ่มในเมื่อเจย์เป็นคนที่โผล่เข้ามาในบ้านของเขา?
“อย่าพูดอ้อมค้อมเลย ท่านอาเรส คุณมาที่นี่เพื่อโรส ลอยล์ ใช่ไหม?”
“งั้นนายก็ไม่ได้โง่สินะ”
ฌอนสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนคนงี่เง่าเมื่อพูดกับเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่คนนี้
“ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกความจริงกับคุณ โรส ลอยล์ ไม่ได้อยู่ในเมือง อิมพีเรียล อีกต่อไป” ฌอนกล่าว
เศษความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยในดวงตาที่เหมือนเหมือนนกอินทรีของเจย์ “คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่โกหกฉัน”
ฌอนยักไหล่ “ผมคงไม่กล้าหรอก”
“ฉันมาที่นี่เพื่อให้คำแนะนำ ฌอน เบลล์... ” เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เคร่งเครียดและเปล่งเสียงทุกคำอย่างชัดเจน “ฉัน เจย์ อาเรส ขอสาบานว่าไม่ว่าใครกล้าทำร้ายแม้แต่เส้นผมของคนรักที่มีค่าที่สุดของฉัน ฉันจะขุดสมาชิกในครอบครัวของคนนั้นทั้งหมด ทั้งที่ตายไปแล้วและยังมีชีวิตอยู่ และให้พวกเขาชดใช้!”
รอยยิ้มของฌอนอยู่ที่มุมตาของเขาอย่างอ้อยอิ่ง
แม้จะได้ยินคนพูดถึงเจย์ อาเรส ว่าเขาคือการปรากฏตัวของเทพฮาเดสที่กลับชาติมาเกิด แต่เขาก็ไม่เคยพบว่าเจย์น่ากลัวมากขนาดนี้มาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!