ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 337

”ทำไม?”

“ทำไม อะไร?”

“เธอไม่ได้บอกว่าจะไม่ทอดทิ้งเด็ก ๆ อีกแล้วเหรอ?” เจย์จ้องมองเธออย่างตั้งใจ

โรสหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ ไม่กล้าสบตากับเขา

“มองฉันสิ” น้ำเสียงของเจย์สั่งให้เชื่อฟัง

โรสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตาม

“ฉันมองข้ามความผิดพลาดของเธอที่ทำไปได้ แต่เธอไม่น่าจะกล้าทิ้งลูก” เจย์หลับตาข่มอารมณ์ให้ได้มากที่สุด

โรสโพล่งว่า “ฉันจะไม่ทิ้งพวกเขา” เธอกล่าวด้วยความมั่นใจ

ดวงตาของเจย์เบิกโพลงเผยให้เห็นแววตาที่ร้อนแรง ดวงตาคมของเขาพุ่งผ่านสีหน้าจริงจังของโรส

“แต่เธอได้ทิ้งพวกเขาไปแล้วนี่ จริงไหม?” เขาพูดอย่างเย็นชา

ริมฝีปากของโรสกระตุกเพื่อตอบโต้ แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงเงียบอยู่

ในใจของเธอปรากฏความทรงจำเกี่ยวกับเซย์น เขาเคยใช้ชีวิตแบบไร้สาระแต่ก็ยอมทิ้งสถานะที่มีราคาแพงเพื่อเริ่มต้นธุรกิจของเขา เธอนึกถึงความเหงาในสายตาของแม่และความสิ้นหวังที่หมดหวังในสายตาของพ่อขณะที่แม่เลี้ยงของเธอล้อเลียนเขา นี่คือชายคนเดียวกับที่เคยเขย่าเมืองนกนางแอ่นด้วยความยิ่งใหญ่ของเขา ในที่สุด เธอก็นึกถึงปู่ของเธอที่รักเธอมากที่สุดที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลราคาถูก เนื่องจากพวกเขาไม่มีเงินสำหรับการรักษาที่ดีขึ้น...

ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอ

เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง

เธอจะมีครอบครัวเซเวียร์ให้กลับขึ้นมาอีกครั้งโดยมีเงินต้นทุนใช้จ่ายทั้งหมด!

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอุทิศตัวเองให้กับโลกธุรกิจคลุกคลีกับสมาชิกจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงทุกประเภท หากเธอต้องการประสบความสำเร็จในภารกิจที่ยากลำบากเช่นนี้

โดยเฉพาะกับเขาเท่านั้นที่เธอจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับลูก ๆ ของเธอ

เมื่อถึงเวลาที่เธอได้รับเกียรติจากตัวเธอเอง เธอก็จะต่อสู้กับเขาอย่างยุติธรรมและยุติธรรมในศาลเพื่อยึดเอาตัวลูก ๆ กลับมาอยู่กับเธอ

“ทำไมเธอไม่พูด?”

เจย์จ้องมองเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมีเรื่องมากมายในหัวของเธอโดยตัดสินจากสายตาของเธอที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ

โรสจ้องกลับด้วยแววตาที่บอบบาง “แล้ววันหนึ่ง ท่านอาเรส ฉันพาลูก ๆ กลับคืนมา”

สายตาเย้ยหยันที่มุมตาของเจย์ “เธอกำลังยั่วยุฉันเหรอ?”