ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 361

ด้วยงานเลี้ยงถึงตอนเลิกลา!

ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ใช้ร่วมกันจบลงด้วยการแยกทางกันอย่างโศกเศร้า

เมื่อโรสและโจเซฟินกำลังจะออกจากสวนบันทึกรัก เซ็ตตี้น้อยก็กอดขาของคุณแม่เอาไว้ไม่ยอมขยับเขยื้อน “คุณแม่ หนูจะไม่ยอมให้คุณแม่จากไป”

ร็อบบี้น้อยก็กอดเอวคุณแม่ของเขาเช่นกัน

ส่วนเจนสันเขายืนอยู่ตรงกลางทาง ขวางทางเดินของโรส

โจเซฟินเดินไป ๆ มา ๆ อยู่สองสามรอบ ก่อนที่จะมองไปที่เด็ก ๆ และโรส เธอถามอย่างเศร้า ๆ ว่า "ฉันก็จะไปเหมือนกัน ทำไมไม่มีใครขอให้ฉันอยู่ด้วยล่ะ?

"เฮ้ ฉันไม่เคยทำร้ายพวกเธอสักคน เจ้าเด็กสามคนใจร้ายไม่เคยแสดงความเศร้าตอนที่ฉันกำลังจะจากไปเลยเหรอ?"

โรสส่งสายตาไปที่เจย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อขอความช่วยเหลือด้วยสายตาของเธอ อีกคนได้แต่เฝ้าดูความวุ่นวายทั้งหมดเหมือนผู้ชม

เจย์ยังคงไม่มีเจตนาที่จะเคลื่อนไหวและยังคงเงียบ

โรสกอดลูกแล้วร้องไห้

เจย์รู้สึกอึดอัดใจเมื่อเห็นว่าเธอดูน่าสงสารแค่ไหน

“โรสมาคุยกันเถอะ”

โจเซฟินดึงเด็ก ๆ ออกไปจากเธอทันที หลังจากได้รับอิสรภาพโรสก็เดินไปหาเจย์ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

"นับจากนี้เป็นต้นไป เธอจะมาที่นี่และไปรับเด็ก ๆ ทุกวันจันทร์,พุธ และศุกร์ ในทางกลับกันฉันจะกลับมาในวันอังคาร,พฤหัสบดี และวันเสาร์" เจย์อยู่บนห่วงโซ่อาหารมาตลอดชีวิต ดังนั้นเขาอาจจะพูดว่า 'หารือ' แต่น้ำเสียงของเขาไม่เปิดโอกาสให้มีการคัดค้าน

โรสมองเขาด้วยความตกใจ!

'นี่คือ… เขาประนีประนอมแล้วหรือ?'

เมื่อเธอยังไม่เห็นด้วยหลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์ก็พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาจนกลายเป็นน้ำแข็ง "ทำไม? เธอไม่เต็มใจเหรอ?"

โรสพยักหน้า “ฉันเต็มใจ”

มีปัญหาอย่างเดียว แล้ววันอาทิตย์ล่ะ? เด็ก ๆ จะไปโดยไม่มีพ่อแม่ไปรับหรือ?

เมื่อเขาเห็นความสุขในสายตาของเธอ ดวงตาสีนกอินทรีของเจย์ก็เปล่งประกายเช่นกัน

"วันอาทิตย์เราจะไปรับพวกเขาด้วยกันทั้งคู่"