ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 37

อุณหภูมิภายในห้องพลันลดลงหลายองศาทีเดียว

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจนสันจะถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมในโรงเรียน

ดี ดีมาก!

เจย์กลายเป็นมัจจุราช ราชาแห่งนรกไปแล้ว เขาทิ่มแทงครูสาวด้วยสายตาอำมหิต

"ผมคิดว่าคนที่จะต้องกลับบ้านไปพักน่าจะเป็นคุณมากกว่านะ" เจย์กล่าวเสียงเย็น เขาหยิบมือถือออกมาโทร

ครูสาวดูชอบใจ ชัดเจนเลยว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังเสียขวัญและกำลังโทรหาใครสักคนเพื่อให้ช่วยเจนสันยังอยู่ในโรงเรียนต่อ

ยังไงก็ตาม ครู่ต่อมา เธอก็ได้รับสายที่ไม่คาดคิดจากผู้อำนวยการ

เมื่อเห็นความสงบและท่าทางอันจองหองของเจย์ ความรู้สึกไม่สบายใจก็เริ่มก่อตัวขึ้นในอกเธอ เธอหยิบมือถือออกมาและเริ่มมีเหงื่อไหล

การพูดอันหยิ่งยะโสพลันเปลี่ยนเป็นสุภาพนอบน้อมทันที "ผู้อำนวยการ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ?"

"คุณเพิ่งจะล่วงเกินตัวตนที่ทรงพลังและสำคัญมากไป" ผู้อำนวยการคำราม "เก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!"

ผู้อำนวยการควันออกหู ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! เธอกล้าดีที่จะล่วงเกินมัจจุราชผู้โด่งดัง เทพแห่งความตาย—ท่านอาเรส เธอยังกล้าถึงขนาดทำให้นายน้อยผู้เป็นที่รักของตระกูลอาเรสต้องอับอาย!

มันก็สมควรแล้วที่เธอจะโดนฝังลงหลุมไป แต่โรงเรียนอนุบาลมอนเตสซอรี่จะต้องไม่ถูกลากไปกับเธอด้วย!

"อะไรนะคะ?"

เมื่อได้ยินคำของผู้อำนวยการ ดวงตาของครูสาวเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ เหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาจากหน้าผาก

เธอไปล่วงเกินตัวตนที่แสนยิ่งใหญ่เข้า? มันไปเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?

หัวใจของเธอพลันเต้นตึกตัก!

หรือว่า...

ครูคนนั้นจ้องไปที่เจย์อย่างไม่เชื่อ ผู้ซึ่งกำลังปลดปล่อยรังสีความตายที่เย็นเยียบ เขาคือคนสำคัญคนนั้นรึเปล่า?

มันเป็นไปไม่ได้ เธอคิด เจนสันถูกเลี้ยงมาในครอบครัวธรรมดา เขาจะเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้ยังไง!

ครูสาวรีบกล่าว "ผู้อำนวยการคะ คุณอาจจะเข้าใจผิดฉันกับคนอื่นหรือเปล่า? ฉันไม่ได้ไปล่วงเกินคนสำคัญคนไหนเลยนะคะ?"