ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 389

โรสพุ่งเข้าหาช่องแคบนั้น ตอนห้องถูกเคลื่อนย้าย เพียงเพื่อให้กำแพงรอบ ๆ ช่องขยับได้ในขณะที่เธอเอื้อมมือไปปิดกั้นช่องให้หยุดหมุน

จากนั้น ไฟของห้องก็เปิดขึ้น

โรสหันกลับมาเห็นเจย์ด้วยสีหน้าเข้มขรึม มือของเขากำลังกดปุ่มบนผนัง

โรสจ้องไปที่ลูกบิด จากนั้นหันกลับไปจ้องที่ช่องถูกปิดกั้น

เขาปิดช่องทางเข้านั้นหรือเปล่า?

“ท่านอาเรส ฉัน… ฉันคิดว่าฉันหลงทาง ฉันอยากไปห้องน้ำ…” โรสพูดช้า ๆ ดวงตาของเธอหลบตาแล้วจ้องมองลงไปที่พื้นขณะที่เธอตัดสินใจโดยจิตใต้สำนึกที่ซ่อนเก็บสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นจากเขา

เจย์เอื้อมมือออกมา ด้วยท่าทางที่ตกตะลึง โรสวางมือของเธอไว้ในมือที่ใหญ่กว่าของเขา

“ออกมา เธอออกมาซะ” รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาเมื่อรู้ตัวว่าโรสไม่ได้อยู่ข้าง ๆ เขาขณะที่เขาตื่นขึ้นมาในที่สุดก็ผ่อนคลายลงเมื่อเขาพบเธอแล้ว

การจ้องมองของโรสจับจ้องไปที่ลูกบิดราวกับว่ามันเป็นหลุมดำขนาดมหึมาที่ขู่ว่าจะกลืนกินเธอทั้งหมด

ความลับเบื้องหลังสถานที่นี้คืออะไร?

เจย์ซ่อนบางอย่างจากเธอหรือเปล่า?

“ช่างเป็นห้องที่มืดมิด นายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ท่านอาเรส?” โรสกระวนกระวายขณะที่เธอพยายามถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

เธอแอบมองเจย์ตอนที่เธอพูด

รูปลักษณ์ด้านข้างที่ไร้ที่ติของเขาแสดงออกถึงความสะอาดผุดผ่องของผู้ชายคนนี้ ตั้งแต่จมูกตรงไปจนถึงริมฝีปากบางของเขา ไปจนถึงเส้นผมทุกเส้น ทุกอย่างไม่มีที่ติราวกับว่าเขาได้รับการส่องแสงศักดิ์สิทธิ์ฉายออกมา

อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ที่เปิดเผยและตรงไปตรงมานี้เป็นเพียงส่วนหน้าของเขาสินะ?

“เธอไม่ชอบที่นั่นเหรอ?” เขาถามอย่างชัดเจน

โรสพยักหน้า “ที่นั่นมันมืดเล็กน้อยเนื่องจากไม่มีหน้าต่างสูงจากพื้นจนถึงเพดานและมีพลังงานเชิงลบมากเกินไป นายจึงดึงดูดผู้มาเยือน”

“เชื่อโชคลาง” เจย์วิพากษ์วิจารณ์

เมื่อพูดอย่างนั้น คิ้วของเขาก็เปลี่ยนเป็นขมวดอีกครั้ง บางทีพวกเขาควรไปนอนในห้องนอนอื่นถ้าเธอไม่ชอบที่นี่