ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 410

ดวงตาของโรสเบิกกว้างขณะที่เธออุทานว่า ‘เขานิสัยเหมือนเด็กเลยสินะ?’

เขาควรจะเปลี่ยนชื่อเป็นเบบี้เจย์ได้แล้ว!

เมื่อมองไปที่ทางเข้าคลับเฮ้าส์ มีบอดี้การ์ดหลายสิบคนสวมเครื่องแบบพร้อมปืนไรเฟิลในมือยืนอย่างเป็นระเบียบอยู่ที่ประตูบานใหญ่ทั้งสองด้าน

“ว้าวเครื่องแบบเท่จัง” โรสแลบลิ้นออกมาอย่างซุกซน

เจย์จ้องมองเธออย่างเย็นชา

ในทันทีนั้น เธอตอบด้วยความจริงใจว่า “พวกเขาดูดีจริง ๆ นี่นา!”

เขาดึงเธอเข้ามาใกล้และพูดว่า “จากนี้ไป เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ละสายตาจากฉันอีก”

“แล้วถ้าฉันต้องการเข้าห้องน้ำล่ะ? ท่านอาเรสต้องการติดตามฉันไปห้องน้ำผู้หญิงด้วยไหม?”

เขาโต้กลับ อย่างหงุดหงิด “เธอจะตามฉันไปห้องน้ำผู้ชาย”

โรส "..."

ขณะที่พวกเขาเข้าไปในคลับเฮ้าส์ โรสรู้สึกประหลาดใจกับจำนวนคนที่สามารถรองรับได้ในที่นั่น

เสาโรมันทำจากหินอ่อนสีขาวเต็มพื้นที่ และบนผนังเป็นรูปแกะสลักที่เหมือนมีชีวิต มีซุ้มประตูและโคมไฟระย้าจำนวนนับไม่ถ้วน สถานที่แห่งนี้มีชื่อเรียกว่า อิ้งแลนด์ คลับเฮ้าส์

แม้ว่าจะมีแขกหลายพันคนอยู่ในคลับเฮ้าส์แห่งนี้ แต่จำนวนนั้นก็ดูเป็นคนแคระตัวเล็ก ๆ จำนวนมหาศาลที่คลับเฮ้าส์บรรจุไว้ได้อย่างง่ายดาย

โรสคิดไม่ออกว่าทำไม แต่เธอนึกถึงงานแต่งงานของเธอกับเจย์เมื่อเจ็ดปีก่อน ขนาดของงานแต่งงานนั้นดูเหมือนงานเลี้ยงวันเกิดของท่านปู่อาเรสในวันนี้มาก

ในวันนั้น เธอถูกแขกรังเกียจและล้อเลียน เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ยังคงอยู่จนถึงนาทีสุดท้ายแม้ว่าเจย์จะเฉยเมยและไม่แยแสก็ตาม

เธอคิดว่าเธอสามารถมีชีวิตที่มีความสุขได้หลังจากวันนี้

“ท่านอาเรส ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย” เธอมองเขาด้วยสายตาเหมือนลูกหมาน้อย “ฉันออกไปก่อนได้ไหม?”

เมื่อเขาเห็นความกลัวและความขี้อายในดวงตาของเธอ มันทำให้เขานึกถึงเมื่อเจ็ดปีก่อนที่เธอแต่งงานกับเขา อ่อนแอและไม่มีที่พึ่ง

เขาสวมกอดเธอ “ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ที่นี่”

โรสเดินตามเขาไปที่กลางฟลอร์เต้นรำ เธอรู้สึกชีพจรสั่นรัวและตัวสั่น

เธอต้องการเพิ่มความกล้า ดังนั้นเธอจึงหยิบไวน์ขาวหนึ่งแก้วจากชั้นวางไวน์

“วางมันลง” เจย์สั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง