โรสรู้ดีว่าเขาต้องระแคะระคายเรื่องนี้ เธอจึงไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป “ฉันได้ให้ของขวัญตัวเองกับเขาแล้ว ซึ่งเป็นวิธีที่ฉันแลกด้วยสัญญานี้”
เซย์น “ ... ”
เจย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา เขาพิมพ์ข้อความหนึ่งบรรทัด และถือมันไว้ตรงหน้าเซย์น
“โรส มาพบกันหน่อย!”
“ได้เลย ส่งข้อความหาฉันว่าจะเจอที่ไหนและเมื่อไหร่”
โรสตกลงอย่างง่ายดาย
“โอ้ ได้เลย” ขณะที่เซย์นพูดจบ เจย์ก็เอื้อมไปกดวางสาย
จากนั้นเขาก็คว้าโทรศัพท์ของเซย์นและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ให้ฉันยืมโทรศัพท์ของนายก่อนนะ”
เซย์นเอื้อมมือไปคว้ามันกลับมา “แล้วผมจะใช้อะไรล่ะ?”
เขามอบเงินจำนวนหนึ่งให้เขา “ไปซื้อใหม่สิ”
เซย์นรู้สึกทำอะไรไม่ถูก “ผมมีลูกค้ามากมายในโทรศัพท์ของผม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาโทรหาผม?”
“ฉันจะรับสายให้นายเอง”
“พวกเขากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับการเป็นพันธมิตรด้านการงานกับผมนะ คุณจะช่วยคุยงานให้ผมด้วยงั้นเหรอ?”
เจย์เปิดหน้ารายชื่อผู้ติดต่อ ใช้เวลาดูรายชื่อเหล่านั้นอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจ้องมองเซย์นอย่างดูถูก “นายคงต้องติดต่อกับพวกเขาเป็นเวลานานแล้วสินะ แต่พวกเขาทั้งหมดไม่สนใจนายเลย ใช่ไหม?”
เซย์นขมวดคิ้ว “ได้โปรดอย่าพูดแทงใจผมได้ไหม?”
ชายอีกคนตอบว่า “แล้วนายรู้ไหมว่าทำไมพวกเขาถึงไม่สนใจนาย?”
“เพราะชื่อเสียงของตระกูลเซเวียร์ลดลง?”
“ไม่เกี่ยว”
เซย์นเบิกตากว้าง “แล้วเหตุผลอะไรกันล่ะ? อย่าบอกนะว่าพวกเขาไม่ชอบหน้าผม? จมูกของผมยังคงเป็นจมูกและตาของฉันยังคงเป็นตา ผมดูร่าเริงและเท่ไม่เหมือนคนที่ไม่มีความน่าเชื่อถือ... อะไรกันที่พวกเขาถึงเลือกไม่มาร่วมงานกับผมได้ล่ะ?”
เจย์หยิบโทรศัพท์ของเซย์นและใส่ลงไปในกระเป๋า “ไงก็ให้โทรศัพท์ของนายกับฉันก่อนแล้วกันนะ และฉันจะบอกนายทีหลัง”
เซย์นดูไม่พอใจ “ผมจะไม่ให้คุณได้ยังไงล่ะ? ก็คุณได้เอามันไปแล้วนี่”
เขาตอบว่า “ใช้เวลาในการพัฒนาธุรกิจเหล่านี้ไม่นานหรอก สิ่งที่พวกเขาต้องการคือความมั่นคง ดังนั้นพวกเขาจะไม่เปลี่ยนคู่ค้าง่าย ๆ หรอก”
เซย์นเข้าใจบางอย่าง “ซึ่งหมายความว่า ผมทำอะไรพวกเขาไม่ได้แล้วงั้นสินะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!