ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 463

เจย์เปิดปากพูดอย่างสบาย ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย “ในวันที่ภรรยาของผมประสบอุบัติเหตุ ครอบครัวของคุณสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ คุณบอกผมว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ผมมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิดของคุณโดยเจตนาที่จะทำร้ายผู้อื่นเสียมากกว่า

“เจมส์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาของผม ผมอยากให้คุณและครอบครัวของคุณถูกฝังพร้อมกับเธอ”

เจมส์กลืนน้ำลาย

ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง

มันทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บ

เขาคิดว่าการมองการณ์ไกลของเจย์นั้นเฉียบแหลมและแม่นยำมาตลอดชีวิต ทว่าสำหรับการดูแลเอาใจใส่โรส เขาได้ละเลยมันไปจริง ๆ

เจย์ไม่เคยสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหน แล้วทำไมเขาต้องรัก โรส ลอยล์อย่างคลั่งไคล้ ซึ่งเธอไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย?

“เกรย์สัน ช่วยเชิญแขกออกไปด้วย” เจย์พูดอย่างเฉยเมย

“ครับ ท่านอาเรส!” เกรย์สันได้ตอบกลับ

เจย์มองเจมส์อย่างดูถูก “ในอนาคต ถ้าคนนี้กลับมาหาฉันอีก ก็แค่ทุบตีและไล่เขาออกไปได้เลย”

เจมส์พลันหน้าซีด...

“เจย์ นายเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”

เกรย์สันจ้องไปที่บอร์ดี้การ์ดให้สายตาเตือน “พวกนายยังรออะไรอยู่อีก? ไล่เขาออกไปซะ”

บอร์ดี้การ์ดเดินมาข้างหน้าและลากเจมส์ออกไปเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง

เจย์ยืนอยู่ที่ข้างหน้าต่างกว้างสไตล์ฝรั่งเศสและมองลงไปที่เงาเล็ก ๆ คล้ายมดที่ประตูของแกรนด์ เอเซีย

เจมส์ไม่มีวันเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเกลียดเจมส์มากขนาดนี้

มันเป็นเพราะ โรส ลอยล์คือ แองเจลีน เซเวียร์ ซึ่งเธอเป็นทั้งชีวิตของเขา

พวกเขาพรากชีวิตของโรสไป หัวใจของเขาจึงตายไปพร้อมกับเธอ

คนที่ตายไปแล้วจะมีหัวใจได้ยังไง?

ในตอนกลางคืน เจย์นอนอยู่บนเตียงและถือโทรศัพท์ที่โรสทิ้งไว้อยู่ในมือของเขา

เขาเปิดเข้าไปดูทุกข้อมูลในโทรศัพท์ของเธอ

เขาสามารถท่องจำบันทึกทั้งหมดที่บันทึกไว้ในโน๊ตมือถือได้เลย