ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 469
หลังจากที่โรสกลับมาที่ห้องเช่าของเธอ เธอก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงพรางถอนหายใจเป็นระยะ ๆ
ขณะที่โจเซฟินกำลังพอกหน้าอยู่นั้น เธอก็รู้สึกสับสนเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจซ้ำ ๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” โจเซฟินถาม
โรสพูดอย่างหดหู่ใจ “วันนี้ฉันเจอคน ๆ หนึ่ง แล้วบอกว่าฉันน่าเกลียด”
ทันทีที่โจเซฟินลอกที่มาส์กหน้าออกและแผดเสียงออกมา “ใครพูดอย่างนั้น? ให้ฉันไปฉีกปากของเธอสักทีเถอะ”
“เป็นเด็กสาว”
“หยาบคายอะไรอย่างนี้!” โจเซฟินโพล่งออกมาทันที
“ช่างมันเถอะ คำพูดของเด็กไม่มีพิษมีภัยหรอก” โรสตอบ
โจเซฟินมองโรสที่หดหู่พรางปลอบประโลมเธอ “ในเมื่อรู้ดีว่าคำพูดของเด็กไม่มีพิษไม่มีภัย แล้วทำไมยังทำหน้าบูดเบี้ยวอยู่ล่ะ?”
เธอลุกขึ้นนั่งอย่างเศร้าโศก “โจเซฟิน ฉันคิดว่าวันนี้ฉันเห็นพี่ชายของเธอด้วย”
ปากของโจเซฟินอ้าค้างด้วยความตกใจ “บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ว่าไหม?”
“บังเอิญถึงสองครั้งเลยเหรอ?” โรสชูสองนิ้ว
“พี่ชายของฉันจำเธอได้หรือเปล่า?” โจเซฟินรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเธอเห็นว่าโรสดูสิ้นหวังเพียงใด
โรสร้องเสียงดังออกมาว่า “โจเซฟิน เขาจำฉันไม่ได้”
โจเซฟิน “...”
เธอหยิบกระดาษทิชชู่หนึ่งห่อแล้วยื่นให้โรส “ร้องไห้ออกมาเถอะ มีทิชชู่เยอะแยะให้เธอ”
เมื่อโรสร้องไห้เสร็จแล้ว โจเซฟินกำลังเล่นเกมหนึ่งรอบที่มีรูปแบบการเล่นคล้ายกับ ไวลด์ริฟต์ ซึ่งการวางแผนโจมตีคู่ต่อสู้
เธอหันไปมองโรส “เป็นธรรมดาที่พี่ชายของฉันจะจำเธอไม่ได้ ดูที่เธอสวมหน้ากากขนาดใหญ่และสวมแว่นตาขนาดใหญ่นั่นสิ เธอเกือบจะห่อตัวเองเป็นของขวัญได้อยู่แล้ว มันคงแปลกถ้าเขายังจะจำเธอได้อีก”
โรสรู้สึกหายกังวลอย่างรวดเร็ว “ก็ดี ฉันจะได้ออกไปไหนก็ได้ตามต้องการ”
โจเซฟินรู้สึกเกรงกลัวต่อความมุ่งมั่นของโรสซึ่งแข็งแกร่งพอ ๆ กับแมลงสาบที่ไม่มีทางยอมแพ้ “มันยากนะ ที่จะไม่ชอบบุคลิกที่มองโลกในแง่ดีของเธอ”
โรสมองไปที่เกมบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และถามด้วยความสงสัย “ทำไมเธอถึงติดเกมนี้ล่ะ?”
“ฉันกำลังวางแผนที่จะหารายได้ด้วยการเล่นเกมไงล่ะ” โจเซฟินตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!