ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 502

โจซี่คร่ำครวญว่า “ไม่มีทางเป็นไปได้ เจย์ นายคือคนที่ลากฉันกลับบ้านและตอนนี้นายกำลังบอกให้ฉันกลับไปเนี่ยนะ? นายกลายเป็นคนไร้ศีลธรรมตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ฉันจะไม่กลับไป” โจเซฟินไม่พอใจ

“เธอต้องกลับไป” น้ำเสียงของเขาไม่มีที่ว่างสำหรับการปฏิเสธ

“งั้นฉันจะกลับพรุ่งนี้เช้า โอเคไหม?” เมื่อเป็นเวลาดึกมากแล้วเธอรู้สึกง่วงนอน โจเซฟินไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการล้มตัวลงนอนบนเตียง เธอรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกับคำขอที่ไม่สุภาพของเจย์

เจย์ยังคงยืนอยู่และมีสีหน้าไม่ยอมแพ้

ดวงตาของโจเซฟินเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “นายกำลังแสดงบทบาทในรายการโปรดอยู่ เจย์ ตั้งแต่เรายังเด็ก นายก็เล่นเป็นตัวเต็งด้วยท่าทางแบบนี้เสมอเลย”

เจย์ชะงักกับคำพูดที่ออกจากปากเธอ

คำกล่าวอ้างของโจเซฟินไม่มีมูลความจริง ในเมื่อเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตนี้ไปกับแองเจลีนเสียมากกว่า

เป็นผลให้เขาไม่รู้ถึงความรู้สึกของโจเซฟินด้วยซ้ำ

กระนั้น เขาก็ไม่เสียใจที่ทำเช่นนั้นกับใครก็ตาม เนื่องจากแองเจลีนมีค่าควรแก่ทุกห้องหัวใจของเขา

“มากับฉัน” จากนั้น เขาก็เดินหันหลังกลับไป

โจเซฟินเดินตามเขาไปในห้องทำงานที่ ๆ เจย์ต้องการบอกให้เธออ่านข้อความบางอย่างบนหน้าจอแล็ปท็อปของเขา

เมื่ออ่านข้อความจาก 'ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบ' เธอพบว่าทุกบรรทัดเกี่ยวข้องกับตัวเธอเอง

ดวงตาของโจเซฟินพลันน้ำตาไหลออกมา

เจย์พูดเบา ๆ “โรสเป็นห่วงเธอมาก โรสจะนอนไม่หลับถ้าเธอไม่กลับไป”

โจซี่พยักหน้า เธอรู้สึกจุก ๆ จากอารมณ์ที่เธอรู้สึก “ฉันรู้ ฉันรู้… พี่สะใภ้ดีกับฉันเสมอมา”

ความทรงจำของโรสที่ช่วยชีวิตเธออย่างไม่เห็นแก่ตัวที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ผุดขึ้นในใจของโจเซฟิน

ตามด้วยความทรงจำที่โรสเสี่ยงชีวิตทุกอย่างเพื่อช่วยเธออีกครั้งในพื้นที่ซากปรักหักพังในคราวนั้นอีก

โจเซฟินพูดโวยวายออกมา “ฉันเป็นหนี้เธอมากเกินไป เจย์”

“นั่นเป็นหัวข้อสำหรับวันอื่น แต่ตอนนี้ส่งเธอกลับไปก่อนแล้วกัน” เจย์ขัดจังหวะน้องสาวของเขา

โจซี่พยักหน้า

ในเวลาประมาณตีหนึ่งที่เจย์ส่งโจเซฟินไปที่บ้านพักพนักงานของแกรนด์ เอเซีย

หลังจากที่โจเซฟินลงจากรถ เจย์ก็เรียกเธอว่า “โจซี่!”