ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 510

ที่แห่งนี้นั่นเองที่เธอทำสร้อยข้อมือหินอาเกตซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความโชคดีแต่ทำมันแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นผลให้เธอนั่งร้องไห้อยู่ที่นี่ ตอนที่เธอยังเด็กในตอนนั้นเธออยากจะหัวเราะตอนไหนก็ได้และเธออยากจะร้องไห้ตอนไหนก็ได้เช่นกัน โดยไม่คำนึงว่าเจย์ที่โตแล้วจะรู้สึกอายแค่ไหนเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนั้นกับเธอ

เขาพยายามเกลี้ยกล่อมเด็กขี้โวยวายอย่างเธอ แต่เธอก็ยังร้องไห้เหมือนเดิมอยู่ดี

“แองเจลีน เธอต้องเป็นเด็กดีนะ หากมันแตกไปแล้วฉันจะซื้อใหม่ให้เธออีกอันหนึ่ง เรากลับบ้านกันก่อนดีกว่าไหม?”

“ไม่ได้ แม่ให้สร้อยข้อมือฉันมา แม่บอกว่าสร้อยข้อมือนี้จะนำพาชะตาของฉันไปสู่ความรักที่ราบรื่นตลอดไป แต่ฉันทำมันแตก ซึ่งหมายความว่าชีวิตรักของฉันจะไม่ราบรื่นอีกต่อไป ฮือ ๆ ”

“มันเป็นแค่โชคลางด้านไสยศาสตร์น่า”

ในที่สุด เจย์ใช้เงินทั้งหมดจากบัตรของเขาเพื่อซื้อสร้อยคอหยกให้เธอในราคาสูงที่เรียกว่าสร้อยคอพร้อมจี้คริสตัล ตอนนั้นเองที่ทำให้เธอหยุดร้องไห้

นั่นเป็นสร้อยคอหยกเพียงเส้นเดียวที่เขามอบให้เธอ ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่เคยให้เครื่องประดับหยกแก่เธออีกเลย

เธอถือว่าสร้อยคอพร้อมจี้คริสตัลเป็นสมบัติอันมีค่าของเธอ เธอไม่กล้าที่จะทำลายมัน เธอยังลงทุนหากล่องในราคาแพงที่เป็นกล่องรูปร่างเหมือนหงส์ดำมาใส่ใหม่

นี่คือสร้อยคอที่เก็บไว้ในกล่องหงส์ดำ เธอจะใส่มันในโอกาสที่สำคัญที่สุดเท่านั้น

......

ในเวลาต่อมา “คุณผู้หญิง สนใจซื้อสร้อยคอมงคลไหมคะ มันเป็นหินอาเกตคุณภาพสูง เข้ามาดูสินค้าก่อได้นะคะ”

โรสถูกดึงดูดด้วยน้ำเสียงของผู้ขายและไม่สามารถมองผ่านไปทางอื่นได้เลย เธอตั้งใจมองสร้อยคออาเกตที่แสดงอยู่ในตู้โชว์

มันเป็นหยกขาวขุ่นล้อมรอบด้วยเครื่องเงินแท้ เธอมองเห็นประโยคเหล่านั้น ‘ความโชคดีเป็นหนึ่งสิ่งที่ปราถนา’ ถูกแกะสลักไว้ในขอบเงินและยังมีลายดอกทานตะวันสวย ๆ ด้วย

โรสรู้สึกประหลาดใจมาก มันเป็นสร้อยเส้นเดียวกันในความทรงจำของเธอ