ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 562

“จอร์แดน ทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมนักล่ะ? ฉันเคยมีอะไรกับคุณมาหลายครั้งแล้ว แต่เพียงครั้งเดียวกับชายคนนั้น แต่แล้วเด็กคนนี้เกิดมาโดยไม่ใช่กับคุณ” ด้วยน้ำเสียงของโคลอี้ติด ๆ ขัด ๆ

จอร์แดนรู้สึกหดหู่เช่นกัน “บางทีความยุติธรรมอาจแตกต่างในสายตาของพระผู้เป็นเจ้า ท่านให้คุณกับผม แต่ท่านให้เด็กกับเขา”

ทั้งคู่กอดกันด้วยความรู้สึกใจสลายและหดหู่ใจ

ทันใดนั้น โคลอี้ได้ผลักจอร์แดนออกไปและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “จอร์แดน คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่เจย์เป็นลูกของเรา”

จอร์แดนยิ้มอย่างขมขื่น “เป็นไปได้ยังไง? เวลาเกิดของเขาตรงกับเวลาที่ผู้ชายคนนั้นได้กระทำกับเธอนะ!”

โคลอี้พูดต่อหน้าโดยกล่าวว่า “จอร์แดน ฟังฉันนะ การตั้งครรภ์ครบกำหนดได้ก็ต่อเมื่อถึง 10 เดือน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจย์ไม่ใช่ทารกครบกำหนดล่ะ?”

จอร์แดนมองเชยชมกับความคาดหวังของโคลอี้ที่พูดออกมาทำให้เธอดูน่ารัก

เสียงของจอร์แดนแหบแห้ง “โคลอี้ เราต้องยอมรับความจริงนั้น ยิ่งคุณมีความหวังมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งรู้สึกผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น”

“จอร์แดน คุณไม่คิดว่าเจย์เหมือนคุณมาก ๆ บ้างเหรอ? พวกคุณทั้งคู่ดูเหมือนกัน แม้กระทั่งบุคลิกและท่าทางของพวกคุณก็คล้ายกัน…”

คำพูดของโคลอี้ประสบความสำเร็จในหว่านล้อมจนเกิดความสงสัยในหัวใจของจอร์แดน มันค่อย ๆ คิดเพิ่มขึ้นและหยั่งลึกเข้าไป ทำให้เขามองเห็นแสงแห่งความหวังเล็ก ๆ

“เอาล่ะ ผมจะหาโอกาสที่จะทำการทดสอบเรื่องนี้ดู” จอร์แดนตอบ

“ตกลง”

จอร์แดนใช้ความพยายามอย่างมากก่อนที่เขาจะแอบเก็บเส้นผมของเจย์สองสามเส้นเพื่อเอาไปทดสอบ

หลายปีที่ผ่านมา เขาดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อว่าพระเจ้าทอดทิ้งเขา เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าในช่วงวัยชราของเขาจะได้รับข่าวดีเช่นนี้

น่าเสียดายที่ความรู้สึกสบายใจนั้นอยู่ได้ไม่นาน มันค่อย ๆ แทนที่ด้วยความกังวล ความไม่สงบและความรู้สึกผิด

เจย์เป็นลูกชายของเขา แต่เขาทำร้ายผู้หญิงของเจย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาได้ทำให้ผู้หญิงที่เจย์รักถึงแก่ความตาย ซึ่งทำให้มีความแค้นระหว่างพ่อกับลูกด้วยเหตุนั้น มันไม่อาจลบเลือนได้ในชีวิตนี้

“เจเจ พ่อขอโทษ” จอร์แดนเคยรู้สึกภาคภูมิใจมาทั้งชีวิตกับการกรทำเหล่านั้นและไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้าใคร แต่ตอนนี้ เขาต้องการสุภาพต่อหน้าเจย์อย่างจริงใจ

“พ่อขอโทษ” จอร์แดนพึมพำ

ช่วงสุดสัปดาห์นั้น เจย์กำลังพาหมอไปที่หอท่าเรือหอมหวน