ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 597

เจย์สบสายตามองไปที่แองเจลีนและการจ้องมองของเขาก็เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดใจ “ทักษะของเธอไม่เลว ใครสอนเธอ?”

แองเจลีนโพล่งออกมา “พี่ชายของดิฉันเองค่ะ”

สายตาของเจย์เย็นชา เมื่อตอนที่เขายังเป็นวัยรุ่น เขาเคยสอนเทควันโดให้เธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมมันไปหมดแล้ว ความจริงที่ว่าเธอเอามันมาใช้อีกครั้งภายในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เครดิตของเขา

ดูเหมือนว่าแองเจลีนจะตระหนักว่าเธอตอบคำถามผิดและเธอกำลังแก้ไขสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป “ดิฉันฝึกในยิมเทควันโด”

“ทำไมเธอถึงอยากเรียนรู้มัน?” เจย์ถามด้วยความแปลกใจ

“เพื่อปกป้องคนที่ฉันรัก” แองเจลีนพูดอย่างเขินอาย

เจย์ขมวดคิ้ว!

ทำไมเขาถึงต้องการให้ผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเธอปกป้องเขาด้วย?

“คนที่เธอชอบ เขาอาจจะต้องการให้เธอเป็นคนหาอาหารมาป้อนให้หรือเหมือนกับหอยที่ไร้ประโยชน์ ไม่ใช่ว่าเขาชอบเธอเพราะเธอแข็งแกร่งหรือทรงพลัง และมาคอยรับใช้ของเขา!” เจย์พูดอย่างเย็นชา

แองเจลีนใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อทำความเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา ทันใดนั้น ดวงตาคล้ายลูกพีชของเธอก็พลันเบิกกว้างขึ้น

เขามีจุดประสงค์เดียวที่จะตามใจเธอและรักเธอมาหลายปี ก็เพื่อเปลี่ยนเธอให้เป็นหอยเพื่อให้เขาแหย่เล่นไปรอบ ๆ อย่างนั้นเหรอ?

แองเจลีนเริ่มไม่มีความสุขและพึมพำ “ใครจะชอบเป็นหอยล่ะ? มันไม่มีกระดูกแม้แต่นิดเดียวและปล่อยให้ตัวเองถูกผลักไปมา... ในความคิดของฉัน ทำไมท่านอาเรสจึงใช้เงินเพื่อแต่งงานกับภรรยา? แค่เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเหรอ? มันคงเพียงพอถ้าแค่เดินไปที่แผงขายของข้างถนนและหาซื้อลูกบอลนุ่ม ๆ แก้เครียดดีกว่าไหม?”

เจย์ถามต่อ “ถ้าเธอไม่อยากเป็นหอย แล้วเธออยากเป็นอะไร?”

แองเจลีนพูดโดยไม่คิด “ฉันอยากจะเป็นราชินีของสามี เป็นแม่ของลูกชายและลูกสาวของฉัน ฉันอยากให้พวกเขาเชื่อฟังฉัน”

การแสดงออกของเจย์มืดลง

“ฝันต่อไป บางทีมันอาจจะเป็นจริงในความฝันนั้นก็ได้”

แองเจลีนทำหน้าบึ้งและพูดด้วยความรำคาญว่า “โอ้ ให้ตายเถอะ ได้แต่งงานกับสามีที่แย่มาก ๆ เลย”