“แองเจลีนของฉันคู่ควรกับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เธอไม่ควรต้องแต่งงานกับฉันในสภาพที่น่าสมเพชนี้” เจย์พูดอย่างเคร่งขรึม
แองเจลีนพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชเลย มีเงินมากมายในบัตรธนาคารที่นายให้ฉันไว้ มันมากจนฉันไม่สามารถใช้จ่ายได้ตลอดชีวิต”
สีหน้าของเจย์มืดลงอย่างผิดปกติเมื่อกล่าวถึงเงิน...
“เธอต้องการอะไร?”
“เจย์บี้ บัตรธนาคารสามารถใช้เป็นสินสอดทองหมั้นกับฉันได้” แองเจลีนตอบยิ้ม ๆ
เจย์มองดูเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะดึงคางของเธอเข้าหาเขาและจูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปาก
“แล้วสรุปว่า นายจะให้อะไรฉันล่ะ?” ดวงตาของแองเจลีนเป็นประกายเมื่อเธอคาดหวังของขวัญจากความรักของเธอ
“ตัวฉันเอง!” เจย์พูดพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
แองเจลีนเกือบสำลักน้ำลาย ขณะที่ไอออกมาอย่างรุนแรง เธอพึมพำ “นั่นไม่ดีเท่าเงินนะ”
เจย์ผลักเธอออกไปและจ้องไปที่เธอด้วยความโกรธ “เธอไม่ชอบฉันเหรอ?”
แองเจลีนหัวเราะแห้ง ๆ “ที่รัก ฉันต้องการเงิน”
“แล้วฉันไม่สำคัญเหรอ?” เจย์ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสักวันหนึ่งที่เขาจะต้องมาอิจฉาเงิน
แองเจลีนส่ายหัว “แน่นอน ความรักของฉันสำคัญกว่าเงิน แต่…”
ดวงตาของเธอเป็นประกายอย่างขี้เล่น
เจย์มีความรู้สึกว่าเขาเริ่มไม่ชอบสิ่งที่เธอจะพูดต่อ
ตามที่คาดไว้ คำพูดถัดไปของแองเจลีนเกือบทำให้เขาต้องระเบิดอารมณ์พลุ่งพล่านในสมอง
“ถ้าฉันต้องการความรักของฉัน ฉันสามารถจู่โจมเขาได้ทุกเมื่อที่ฉันต้องการอยู่แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!