หัวใจของเจย์ที่แทบจะหลุดออกมาจากปากกลับเข้าไปที่เดิม "เธอรู้ว่าเจนสันอยู่ไหน?"
โจเซฟินรู้สึกเหนือ เธออวด "ฉันรู้มาตลอดมาเด็กน้อยของนายมีความต้องการแอบแฝง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันแอบจับตาดูเขาตอนเช้า เจ้าเด็กนี่แอบออกจากบ้านตอน 6 โมงเช้าตามที่ฉันคาดไว้ เขาเอากระเป๋าไปด้วย และขึ้นรถบัสสาย 989 มุ่งหน้าไป นอร์ทซิตี้
เจย์รู้สึกกลัว ในสายตาเขา เจนสันเป็นเด็กน้อยที่จะไม่ออกไปไหนไกลหากไม่มีผู้ใหญ่ แล้วเขาไปไกลขนาดนั้นด้วยตัวเองได้อย่างไร?
"เจย์ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะบอก ฉันกำลังขับรถ ตามรถบัสไป ฉันจะโทรหาอีกครั้งหลัวจากเจออะไรเกี่ยวกับเขาอีก" โจเซฟินพูดจบก็วางสายลง
ก่อนที่เจย์จะได้ถามเธอว่าเจนสันอยู่ที่ไหน เขาปามือถือด้วยความหงุดหงิด สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้มีแค่รอให้โจเซฟินโทรมา
เมื่อรถบัสสาย 989 ที่เจนสันนั่งมาใกล้ชุมชนเจิดจรัส เจนสันก็ลงจากรถ
โจเซฟินฉลาดขึ้นในครั้งนี้ เธอขับ BMW แบบออฟโรดมาแทน เธอจดอมันไว้ใกล้ที่จอดรถ และรีบตามเจนสันไป
เจนสันก้มหัวและเดินไปข้างหน้า ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีหมาป่าตัวใหญ่ตามเขาอยู่
โจเซฟินคิดกับตัวเอง "เด็กนี่กำลังไปไหน?'
เจย์กังวลเกี่ยวเจนสัน เขาจึงโทรหาโจเซฟินเพื่อที่เธอจะได้รายงานเขาได้ตลอดเวลา
"เจ้าซาลาเปาน้อยอยู่ในอาคารพาณิชย์แล้ว… บ้านนี้เรียกว่าชุมชนเจิดจรัส ต้นไม้รอบ ๆ ตึกดูดีใช้ได้ แต่ตัวตึกค่อนข้างสูงอยู่นะ หนึ่ง สอง สาม...สิบแปดชั้น แต่สถาปัตยกรรมของอาคารนี้ก็ดูไม่เลว..."
ภายในสาย ใบหน้าอันงดงามและหล่อเหลาของเจย์พลันดำมืดเหมือนถ่าน "โจเซฟิน ฉันอยากรู้เกี่ยวกับเจนสัน ฉันไม่สนใจต้นไม้กับสถาปัตยกรรมของตัวอาคาร"
โจเซฟินหน้าบูด ก่อนจะกล่าว "เจย์ นายไม่อยากรู้ ตัวตน, สถานะ, แล้วก็สถานภาพทางการเงินของคนที่เจนสันมาเยี่ยมเหรอ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!