ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 684

แม้จะมีความมุ่งมั่นและความยับยั้งชั่งใจอย่างไร้มนุษยธรรมก็ตาม แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะระงับความปรารถนาที่ทำให้หัวใจสั่นไหวในขณะนั้นได้เลย เขาต้องการที่จะมีเธอ อยู่เคียงข้างเธอโดยไม่คำนึงถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวของพวกเขา

…

“ฉันขอโทษนะ เจย์ นายสามารถเรียกฉันว่าคนเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ครอบครัวเซเวียร์จะสูญเสียแองเจลีนไปไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่อยากเห็นแองเจลีนวิ่งเข้าหานายสุ่มสี่สุ่มห้าอีก มันเหมือนแมลงเม่ากำลังบินเข้าสู่เปลวไฟ นั่นไม่ใช่การเรียกหาเธอ”

“ผมสัญญากับคุณครับ ท่านปู่ ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของผม ผมก็จะปกป้องเธอให้ปลอดภัย” เขาได้อ้อนวอนและขอร้องท่านปู่ไม่ให้ห้ามสิทธิ์ของเขาที่จะรักแองเจลีน

อย่างไรก็ตาม เขาถูกตัดสินอย่างกับคนถูกประหารชีวิตโดยประโยคถัดไปของท่านปู่

“ไม่เข้าใจอีกเหรอ เจเจ? มีเพียงเธอที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อได้เท่านั้นเพื่อที่ทำให้พวกเธอสองคนมีอนาคตร่วมกันได้ แล้วนายจะทำยังไงถ้าเธอตาย?”

เจย์มีความรู้สึกสั่นเทาอย่างหนักแล้วพูดเสนอแนะว่า “ผมจะไม่ปล่อยให้เธอตาย”

เขาต้องทนทุกข์กับผลที่ตามมาของการตายของเธออีกครั้ง และมันเป็นสิ่งที่ไร้หนทางและความเศร้าที่มีอย่างหนักอึ้งก็ทำให้หัวใจของเขาระบายมันออกมา

“นายแน่ใจหรือว่านี้จะเป็นการปกป้องเธอได้? นายรู้แล้วหรือไงว่าใครเป็นคนชั่วร้ายในตระกูลอาเรส? ยังใช่ไหมล่ะ นายยังไม่รู้ นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายกำลังต่อสู้กับใครอยู่ เจย์”

…

“แองเจลีน ไม่เป็นไรนะ แค่ให้เวลาฉันหน่อย ให้ฉันเดินออกจากหมอกนี้ไปก่อนและไปสู่ที่โล่ง ๆ แล้วฉันจะกลับไปรับเธอกลับมาที่บ้าน เชื่อฉันเถอะนะ ที่รัก” เจย์พึมพำกับตัวเอง

ในเมืองอิมพีเรียล

จู่ ๆ แองเจลีนก็ผลักประตูอพาร์ตเมนต์ห้องเช่าออก ทำให้โจเซฟินถึงกับตกใจจนหวาดกลัวด้วยความคล้ายคลึงกับหนังเรื่องปริศนาหญิงชุดขาว

“อ้าก! ผี!”

แองเจลีนล้มลงบนโซฟา อย่างไร้ชีวิตชีวาและนิ่งเฉยราวกับหุ่นเชิดที่ถูกตัดสาย

โจเซฟินคลานไปมาเพื่อสะบัดผมยาว ๆ ที่ปิดใบหน้าอันบอบบางของเธอออก โจเซฟินทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความตกใจ จากนั้นกลับมาแสดงท่าทีปราศจากความโกรธในการแสดงออกของเธอ

“เกิดอะไรขึ้น พี่แองเจลีน?”

“ฉันถูกพี่ชายของเธอทิ้ง” แองเจลีนตอบอย่างสิ้นหวัง