รอยยิ้มบนใบหน้าของแจ็คหยุดนิ่งทันที
“นอกเหนือจากแกรนด์ เอเซียแล้ว บริษัท อาเรส สามารถขายชิ้นส่วนให้กับบริษัท เบล และบริษัท ไททัส ได้อยู่แล้ว ในทางกลับกัน นายจะไม่สามารถผลิตสิ่งใดได้หากไม่มีชิ้นส่วนของเรา นายคิดว่าใครควรก้มหัวให้กันแน่?”
ฟินน์ตอบว่า “คุณท่านแจ็ค คุณคิดผิดแล้วล่ะ มีบริษัทอื่นนอกเหนือจากบริษัท อาเรส ที่ยินดีจัดหาชิ้นส่วนเหล่านี้ให้กับแกรนด์ เอเซียอยู่นะครับ”
“นายกำลังพูดถึงบริษัท เบล ใช่ไหม? นายไม่ผิดที่จะคิด เพราะบริษัท เบล สามารถมอบชิปมากมายให้นายได้ ถึงอย่างนั้น ครอบครัวอาเรสยังมีสิทธิบัตรบางส่วน มีเพียงเราเท่านั้นที่จัดให้ได้”
ฟินน์ยิ้ม “ขออภัยด้วยครับ เรามีชิ้นส่วนเหล่านั้นในสต็อก และน่าจะมีเพียงพอที่จะพาเราก้าวไปในหนึ่งหรือสองปีข้างหน้านี้ได้ ท่านอาเรสมองการณ์ไกลในการวางแผนขณะที่ทำธุรกิจอยู่เสมอ คุณไม่เคยคิดอย่างนั้นบ้างเหรอ?”
การแสดงออกบนใบหน้าของแจ็คเริ่มน่าเกลียด
“ถ้าอย่างนั้น ก็ขอตัวก่อน” แจ็คเดินออกไปทันที
เลขาเข้ามาอย่างงง ๆ “คุณกัลลาเกอร์ เรามีชิ้นส่วนมากมายในคลังของเราซะที่ไหนกัน?”
ฟินน์ยิ้มออกมา “นั่นเป็นเรื่องโกหก ฉันต้องการดับความเย่อหยิ่งของเขา”
เลขา “...”
“แล้วเราควรทำอย่างไรกับชิ้นส่วนที่เราต้องการกันดีล่ะ?”
“เธอไม่เห็นหรือว่าฉันกำลังค้นคว้าเรื่องนั้นอยู่?” ฟินน์ถาม
เลขายกนิ้วให้ “ขอถามคำถามสุดท้าย คุณเรียนเอกอะไรมากันแน่?”
“ฉันมีปริญญาตรีด้านการเงิน ปริญญาโทด้านการจัดการธุรกิจและปริญญาเอกด้านไมโครอิเล็กทรอนิกส์”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!