ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 744

เจนสันพูดว่า “คุณแม่กลัวว่าอาการของผมจะแย่ลงใช่ไหม?”

แองเจลีนกล่าวว่า “เจนส์ ลูกไม่ได้มีอาการอะไรเลย ลูกแค่มีบุคลิกที่เย็นชา เหมือนพ่อ นี้เป็นเรื่องจริงที่ค่อนข้างจะดี เพียงแต่ว่าเพื่อนร่วมชั้นเรียนของลูก อาจคิดว่านายเป็นคนหยาบคายและไม่สนใจคนอื่น หากพวกเขาไม่ชอบลูกและแยกห่างจากตัวลูก ไม่ต้องเศร้านะ ยังไงแม่ก็จะเป็นคนที่รักลูกตลอดไป”

ในที่สุด เจนสันก็ได้ยินความตั้งใจจริงของแม่และกอดเธอ “คุณแม่ครับ ขอโทษที่ทำให้แม่เป็นห่วง”

แองเจลีน “…”

ทำไมเด็กคนนี้ช่างพูดมีเหตุผล?

ขณะส่งเด็ก ๆ ทั้งสามคนไปโรงเรียน พวกเขาพบกับคนใช้ของครอบครัวไททัสที่กำลังไปส่งลูกสาวของครอบครัวไททัสที่หน้าประตูโรงเรียน การกระทำของพวกเขาทำให้บริเวณลานหน้าประตูโรงเรียนมีความแออัดในทันที มีขบวนรถยาวติดอยู่บนทางเท้าที่ทางเข้าไปสู่โรงเรียน

เห็นได้ชัดว่าเป็นการขับรถที่ผิดระเบียบ แต่การรักษาความปลอดภัยที่ประตูโรงเรียนและผู้ปกครองที่ถูกรบกวนบนท้องถนนต่างสั่นสะท้านและเบี่ยงตัวออกจากถนนหลัก ไม่มีใครกล้ากล่าวโทษครอบครัวไททัสเรื่องความเอาแต่ใจของพวกเขาเลย

“ว้าว ดูนั่นสิ! ลูกสาวของตระกูลไททัสกำลังจะไปโรงเรียน”

“ฉันได้ยินมาว่าในที่สุด โยเซมิตี ไททัส ก็มีลูกสาวในช่วงวัยชราเช่นนี้ เขาจึงรักลูกสาวคนนี้เป็นพิเศษ”

“เป็นเรื่องดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย”

……

แองเจลีนยืนปกป้องเด็ก ๆ ที่น่ารักทั้งสามคนและเดินไปข้างหน้าอย่างมีอุปสรรค

ขบวนรถที่โอ่อ่านั้นทำให้แออัดมากจนแทบไม่มีที่ว่างสำหรับคนเดินถนนได้ เด็ก ๆ เคลื่อนตัวเดินไปอย่างช้า ๆ และพวกเขาก็ยิ่งกลัวจากขบวนรถที่กำลังเคลื่อนตัวออกไป พ่อแม่บางคนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอุ้มลูก ๆ เอาไว้

แองเจลีนอุ้มเซ็ตตี้น้อย ด้วยเหตุนี้ เจนสันและร็อบบี้น้อยจึงต้องเดินด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว ผู้ปกครองก็เริ่มวิ่งกันอย่างเร่งรีบ

เจนสันถูกพ่อแม่คนอื่นเดินปัดตัวกระเด็นและตัวเขาดันไปขูดกับรถโดยไม่ได้ตั้งใจ คนขับพูดคำมั่นออกไปทันทีว่า “เจ้าเด็กเหลือขอ นายจะจ่ายค่าทำรถให้ฉันที่ทำมันสกปรกได้ไหม? ไปให้พ้น”

แองเจลีนปล่อยมือและจับเจนสันไว้ในอ้อมแขนของเธอ เธอดุคนขับรถที่พูดดุร้ายว่า “กล้าดียังไงมารังแกคนอื่นโดยใช้พลังและตำแหน่งที่เหนือกว่า!”

“เจ้าเด็กน้อย ฉันกลัวนายแล้ว ปล่อยได้แล้ว” ชายคนนั้นอ้อนวอนขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เซ็ตตี้น้อยกวาดขาของเขาและโยนเขาลงไปที่พื้น จากนั้นเขาก็ปัดฝุ่นออกจากมือของเขา

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ของตระกูลไททัสเข้ามารวมตัวกันทีละคน

ผู้คนนับสิบคนรายล้อมแองเจลีนและผู้คนที่ผ่านไปมาก็แสดงความเห็นอกเห็นใจพวกเขา

แม้แต่คนที่เดินผ่านไปมาก็เตือนแองเจลีนอย่างเงียบ ๆ ว่า “รีบก้มหัวและขอโทษพวกเขาอย่างรวดเร็วซะเถอะ คนกลุ่มนี้เป็นนักเลงที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย คราวที่แล้วพวกเขาทำร้ายนักเรียนคนหนึ่งจนตายและครอบครัวไททัสได้ชดเชยเงินจำนวนเล็กน้อยให้กับพ่อแม่ที่ยากจนของเด็กเท่านั้น”

แองเจลีนยิ้มขอบคุณกับผู้คนที่เดินผ่านไปมา “ให้ฉันทำหน้าที่แทนสวรรค์ในวันนี้ก็แล้วกัน”

เธอปล่อยเจนสันและเซ็ตตี้น้อยลงกับพื้นแล้วพูดกับร็อบบี้น้อยว่า “ลูกชาย ดูแลพี่น้องของนายด้วยนะ”

ร็อบบี้น้อยแสดงท่าทางยืดร่างกายของเขาให้ตรงและปกป้องเจนสันและเซ็ตตี้น้อยไว้ข้างหลังเขา “คุณแม่ครับ ด้วยความยินดี”