ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 781

แองเจลีนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาหมอหญิงที่จ้องมองขาเรียวยาวของเจย์ เธอเองก็อยากจะชื่นชมขาของเขาอย่างใกล้ชิดและสัมผัสเป็นครั้งคราวบ้างเช่นกัน

ดวงตาของเจย์จ้องไปที่ร่างเล็ก ๆ ข้างประตู สายตาที่เปี่ยมด้วยความรักของเธอทำให้ดวงตาของเขาเจิดจ้าเต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน

“กลับมาทำไม?” เขาแสดงสีหน้าเป็นทุกข์

แองเจลีนเข้ามาในห้อง เธอไม่กล้าถามเขาตรง ๆ เพราะมีคนนอกอยู่ในห้องด้วย เธอไม่รู้ว่าจะจับตามองไปทางไหนดี

เจย์หันไปมองหมอ “ให้พวกเราอยู่ด้วยกันเพียงลำพังเถอะ”

หลังจากที่หมอออกไป เจย์ก็จ้องไปที่แองเจลีน “จะให้ฉันช่วยเธอยังไง?” เขาถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

แองเจลีนพูดติด ๆ ขัด ๆ อย่างช้า ๆ “ฉัน… ฉันมาที่นี่… เพื่อ… เอ่อ… ถามนายว่า… นายเป็นคนที่ช่วยฉัน...”

เจย์ขัดจังหวะเธอด้วยคำตอบว่า “ใช่ ฉันเอง”

กลัวว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เข้าใกล้เธอมากไปและปล่อยให้เธอเพ้อฝันเกินไป รูปลักษณ์ท่าทางของเขาได้เปลี่ยนกลับไปเป็นการแสดงออกถึงความเฉยเมยและความไม่คุ้นเคย “1 หมื่นล้านนั่นเป็นค่าเลี้ยงดูบุตร ดูแลลูก ๆ ของฉันให้ดี”

แองเจลีนตอบว่า “การดูแลเด็ก ๆ ไม่มีค่าใช้จ่ายมากนักหรอก ให้ฉันตอบแทนนายคืน…” แกรนด์ เอเซียกำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ดังนั้นพวกเขาต้องการใช้เงินมากกว่าที่เธอต้องใช้

เจย์ตอบว่า “นั่นไม่จำเป็น ฉันต้องการให้ลูกของฉันได้ในสิ่งที่ต้องการ เข้าใจไหม?”

“นายไม่ใช่คนที่บอกว่าให้เลี้ยงดูเด็ก ๆ ด้วยการผ่านความยากลำบากหรอกเหรอ?” แองเจลีนถาม

เจย์ขมวดคิ้วเข้าหากันในขณะที่เขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เขาดูแลเธอด้วยความคิดที่ว่าลูกสาวจะต้องได้ในสิ่งที่ต้องการตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอเท่านั้น ถึงอย่างนั้น การกลับชาติมาเกิดในร่างกายที่โง่เขลาของโรส ลอยล์ ได้ทำให้นิสัยของเธอเป็นคนยากจน

“จากสิ่งที่พวกเขากินไปจนถึงสิ่งที่พวกเขาสวมใส่ ถ้ามันไม่ดีที่สุด ฉันไม่ต้องการมัน เข้าใจไหม?” เขาชี้แจง

แองเจลีนยังคงแก้ไขสิ่งที่เขาพูดอย่างจริงจังโดยกล่าวว่า “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เสื้อผ้าที่ราคาหลายแสนอาจไม่สบายเท่าเสื้อยืดที่มีราคาต่ำกว่าร้อยด้วยซ้ำ”

เจย์เตือนเธออย่างฉุนเฉียวว่า “อย่ากล้าแต่งตัวลูกสาวของฉันด้วยเสื้อผ้าราคาถูก ๆ แบบนั้นนะ”