เซร่าเดินเข้ามาหาแองเจลีนอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล พร้อมเผยรอยยิ้มที่สุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตน “ขอบคุณนะ แองเจลีน”
แองเจลีนไม่สนใจเธอ แล้วหันหลังกลับและเดินจากไป
ทัศนคติด้วยท่าทางตัดกันอย่างชัดเจน ทำให้จอร์จสนใจเซร่ามากขึ้น
เชอร์ลี่ย์และคุณนายเซเวียร์กำลังทำอาหารกลางวันตอนเที่ยง แอนและคนอื่น ๆ นั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารมานานแล้ว และเมื่อพวกเขาเห็นอาหารหน้าตาธรรมดา ๆ แอนก็เริ่มแสดงท่าทางอีกครั้ง
“ควินเนลลา ครอบครัวเซเวียร์ได้เปลี่ยนไปแล้วนะในตอนนี้ เธอควรประหยัดในสิ่งที่เธอควรประหยัดด้วยเมื่อพูดถึงเรื่องอาหารก็ตาม เพราะฉันเกรงว่าจอร์จจะไม่สามารถจ่ายค่าเลี้ยงดูเธอได้อีกในอนาคต ถ้าเธอยังคงฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองแบบนี้”
แองเจลีนซึ่งกำลังช่วยพยุงท่านปู่ซเวียร์เดินลงบันไดอยู่นั้น ความโกรธจัดแสดงออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่แอนพูด
“ปกติแม่ของฉันก็ประหยัดมากอยู่แล้ว เธอแค่เตรียมจัดงานใหญ่เพียงเพราะคุณมาที่นี่ในวันนี้ไงล่ะ อย่าทำตัวเนรคุณหน่อยเลย” แองเจลีนตะคอก
“นอกจากนี้ อาหารบนโต๊ะนี้ไม่ได้ซื้อโดยใช้เงินของพ่อ แต่เป็นเงินของฉัน ไม่เป็นไรหรอกถ้าคุณจะเนรคุณที่จะอยากกินอาหารของฉันและอยู่ที่บ้านแม่ของฉัน แต่อย่างน้อยคุณก็ควรหุบปากซะ”
แอนมีสีหน้าบูดบึ้งมากและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเอาอกเอาใจจอร์จ “ดูลูกสาวตัวดีของคุณสิ จอร์จ ดูสิว่าเธอปากจัดแค่ไหน ฉันพูดไปเพียงประโยคเดียวเองแล้วเธอกลับพูดมาเป็นชุดเลย”
จากนั้น จอร์จจึงตำหนิแองเจลีนว่า “เจย์คงตามใจนิสัยแย่ ๆ ของแกสินะ สุดท้ายเขาคงจะทนอารมณ์ร้ายของแกไม่ได้ นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่เขาหย่ากับแก ใช่ไหมล่ะ?”
แองเจลีนดูตกใจมากเมื่อเธอยืนนิ่งที่จุดเดิมราวกับว่าเธอเป็นใบ้
ท่านปู่เซเวียร์จ้องมองไปที่จอร์จอย่างรวดเร็ว “รู้ไหมว่าเมื่อไหร่ที่แกควรหุบปาก?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!