ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 836

หลังจากที่เขาส่งข้อความ เกรย์สันก็วิ่งมาอย่างสงสัย

ก่อนที่เขาจะพูดอะไร เขาก็เริ่มสงสัย

เขาควรเรียกเธอว่า ‘มาดาม’ หรือ ‘คุณเซเวียร์’?

“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?” ในที่สุดเขาก็ทิ้งชื่อเธอไว้

แองเจลีนยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า “เกรย์สัน ฉันอยากจะถามคุณกับคุณเรื่องเทคโนโลยีที่จดสิทธิบัตรและสัญญาที่ต่อเนื่องของบริษัทของคุณกับเซเวียร์กรุ๊ป”

เกรย์สันอยู่ในสถานะที่ลำบาก “มีแค่ท่านประธานที่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้ครับ”

เจย์คือคนที่หยุดความร่วมมือในครั้งนี้ แต่แองเจลีนไม่มั่นใจว่าเธอจะสามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจได้หรือไม่

เธอหาทางลัดที่จะเซ็นสัญญากับเกรย์สันโดยไม่ถูกเจย์ขัดขวาง

“เกรย์สัน นี่เป็นแค่สัญญาที่เล็กน้อยมาก คุณมีสิทธิที่จะจัดการสัญญาทั้งหมดด้วยการกำหนดราคาในตอนที่ท่านประธานไม่อยู่ ฉันคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาให้กับท่านประธานที่แสนยุ่งของคุณเลยนะ” แองเจลีนหยุดไม่ให้เกรย์สันไป

เกรย์สันพูดว่า “คุณเซเวียร์ ท่านประธานจะมาที่นี่ในเร็ว ๆ นี้ ทำไมคุณไม่รอเขาในออฟฟิศล่ะครับ?”

แองเจลีนเห็นว่าเกรย์สันยังคงแน่วแน่ที่จะไม่เซ็นสัญญา ดังนั้น เธอจะทำอย่างไรเพื่อยุติเรื่องนี้?

เธอคงจะต้องเผชิญหน้ากับเจย์ด้วยตัวเอง

เธอท้อใจเล็กน้อย เธอจัดการกับเกรย์สันไม่ได้ แล้วเธอจะจัดการหมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างเจย์ อาเรสนั่นได้อย่างไร?

เกรย์สันพาแองเจลีนไปที่ออฟฟิศของประธาน และแทบจะในทันที แองเจลีนก็เริ่มรู้สึกกังวล

เธอควรจะพูดอะไรกับเขาในตอนที่เธอเจอเขาต่อจากนี้ล่ะ?

เธอควรจะอ้อนวอนเขาไหม?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดถึงสายตาเย็นชาของเขา เธอจึงส่ายหน้าเพื่อกำจัดความคิดนั้น

เธอไม่ใช่เจย์บี้ของเธอที่จะช่วยเธอได้ทุกอย่างอีกแล้ว

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เลขานุการนำเครื่องดื่มอุ่น ๆ มาให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ” แองเจลีนกล่าวอย่างสุภาพ

เลขาคนนั้นกำลังมองเธอแปลก ๆ “คุณเซเวียร์ ฉันได้ยินมาว่าคุณได้หย่ากับท่านประธานแล้ว แฟนใหม่ของท่านประธานมีรัศมีที่ทรงอำนาจรอบ ๆ ตัวเธอ เธอไม่น่ารักและอ่อนโยนเหมือนกับคุณเลย”

ผู้หญิงคนนี้คงอยากจะทำให้ตัวเองดูมีอำนาจมากขึ้นแน่ ๆ อย่างไรก็ตาม ทรงผมทรงนี้ทำให้เธอดูเหมือนกับเด็กนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมปลาย

เธอดูตัวเล็กมาก

เขาอยากจะปกป้องเธอแทบบ้า

แองเจลีนคลุ้มคลั่ง ในที่สุดเธอก็ตั้งสติตัวเองหลังจากนั้นครู่หนึ่งและเข้าไปหาเจย์ เธอพูดอย่างสุภาพว่า “ท่านอาเรส เรามาคุยกันหน่อยได้ไหมคะ?”

เจย์มองเธออย่างเงียบ ๆ

ความสุภาพของเธอที่มีต่อเขาเป็นเหมือนหนามในหัวใจของเขา

ความกังวลของแองเจลีนกำลังแสดงออกมา เธอกังวลมากว่าเขาคงจะไล่เธอออกไป

เขาไม่เคยสุภาพกับเธอไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เขาเห็นเธออยู่แล้ว

เธอชินกับการที่เขาทำตัวเย็นชากับเธอ

“ฉันไม่มีเวลามาก ฉันจะให้เวลาเธอสิบนาที เริ่มได้” เจย์ไม่อยากปล่อยเธอไปแบบนั้น อีกแง่หนึ่งคือ เขาไม่สามารถแสดงความรักที่มีต่อเธอมากเกินไปได้ ดังนั้น เขาจึงทำได้แค่พูดคำเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงที่เป็นกลาง