มันคืองานเลี้ยงเฉลิมฉลองลูกชายของฌอนที่อายุครบหนึ่งเดือน
แองเจลีนจำได้ว่าฌอนเคยเป็นเพื่อที่ได้ร่วมงานกับเธอก่อนหน้านี้ จึงไม่มีเหตุผลที่เธอจะไม่ส่งของขวัญให้กับเขา
บางที่เธออาจจะทำงานด้วยกันกับฌอนได้อีกครั้ง
โดยปกติแล้ว หลังจากที่แองเจลีนแต่งตัว เธอขับรถไปที่เมืองอิมพีเรียลจากเมืองนางแอ่น
งานเลี้ยงของตระกูลเบลถูกจัดที่โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง
เมื่อแองเจลีนก้าวเข้าไปในฮอลล์ เธอก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
เธอเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่ง เธอก็แต่งตัวอย่างสวยสง่าเพื่อโอกาสนี้
เธอสวมชุดเดรสลูกไม้ที่เปลือยหลังเน้นส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบของเธอ มีสร้อยคอทับทิมสีเลือดอยู่บนคอที่เรียวสวยและต่างหูคู่หนึ่งที่ห้อยอยู่ที่หูของเธอ ลิปสติกของเธอแมตช์กับสร้อยคอในจณะที่ผมสั้นของเธอถูกผูกรวมกันบนหัวของเธอ ทำเป็นซาลาเปาที่ดูยุ่งเหยิงแต่ก็ดูดีที่ถูกกิ๊บติดกันไว้ เธอดูไร้ที่ติแต่ก็มีเสน่ห์
“ท่านครับ”
ในมุมหนึ่ง เจย์กำลังคุยกับฌอนในตอนที่ฟินน์แทรกบทสนทนาของพวกเขา
เขาหันหน้าไปมองที่ประตูอย่างสงสัย เขาจึงเห็นแองเจลีนกำลังสวมชุดเดรสยาวนางเงือกสีขาวด้วยฉลุลายดอกบนหลังและคอของเธอ เธอกำลังเดินเข้ามาในจณะที่ถือชุดเดรสของเธอ ดูเหมือนกับเอลฟ์ในสายลม เธอสวยมากจนใครก็ไม่อยากที่จะละสายตา
รูม่านตาของเจย์หดเกร็ง
ฌอนเห็นแองเจลีนและพูดกับเจย์ในทันทีว่า “นายท่านอาเรส ผมขอตัวนะครับ”
ฌอนเดินเข้าไปหาและแองเจลีนก็ยิ้มให้กับเขา เธอแหย่โดยพูดว่า “ฌอน ยินดีด้วยนะ คุณมีคนที่จะสืบทอดยีนที่ดีแล้วตอนนี้”
เธอยิ้มอย่างอบอุ่น ดูเป็นประกายในตอนที่เธอเงยหน้า
เจย์ถูกครอบงำด้วยความหึงหวง ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา เธอแต่งตัวเย้ายวนใจแบบนี้ได้อย่างไร? เธอกำลังเสียคุณค่าโดยการยอมให้คนอื่นมองเธอแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!