ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 849

เช้าวันต่อมา แองเจลีนหลับจนกระทั่งถึงตอนเที่ยงก่อนที่จะลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยเตือนใจเธอในทันทีว่าเธอถูกเจย์ลักพาตัวมา

อย่างไรก็ตาม กุญแจมือที่มือของเธอถูกปลดแล้ว แองเจลีนลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ เจย์ปล่อยเธอเป็นอิสระแล้วใช่ไหม?

เธอกระโดดออกจากเตียงและเดินออกประตูไปอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เดินเท้าเปล่า

ห้องนั่งเล่นด้านนอกห้องนอนนั้นว่างเปล่า แสงในห้องมืดมาก ดังนั้นแองเจลีนจึงไม่สามารถเห็นได้ว่าทางออกอยู่ที่ไหน เธอยืนด้วยความงุนงงกลางห้องนั่งเล่น

ในครั้งนี้ เธอได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากชั้นล่าง “พัสดุ!”

หลังจากนั้น ฟินน์ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ “พระเจ้าช่วย! ท่านประธานจะเปิดร้านขายของใช้เด็กทารกหรือไง?”

แองเจลีนรู้สึกราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า เธอท้องจริง ๆ ใช่ไหม? เจย์ซื้อผลิตภัณฑ์ของแม่และเด็กทารกให้เธอด้วยงั้นเหรอ?

เธอส่ายหน้าและคร่ำครวญ ผู้ชายคนนี้คงจะไม่ใจดีแบบนั้น

“เธอตื่นแล้ว” เสียงที่เยือกเย็นของเจย์ดังมาจากด้านหลังเธอ

แองเจลีนรู้สึกเหมือนเธอถูกจับติด เธอตัวสั่นและหันหลังมองไปที่เจย์ด้วยความรู้สึกผิด

“ท่านอาเรส ฉันไปได้แล้วใช่ไหมตอนนี้?” เธอคิดตั้งแต่ที่เขาได้แก้มัดเธอ หลังจากนั้นเขาตั้งใจที่จะปล่อยเธอไป

สายตาของเจย์จ้องไปที่เท้าเปล่าของเธอขณะที่เขาขมวดคิ้ว “สวมรองเท้าแล้วมากินข้าวเช้า เราต้องคุยกันหลังจากนี้”

แองเจลีนอ่านความรู้สึกจากน้ำเสียงแข็งทื่อของเขาไม่ออก เธอมุ่ยและบ่นพึมพำ “ฉันไม่อยากกิน ฉันรู้สึกไม่อยากอาหาร”

เธอหิวข้าวจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเธอคงจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงเมื่อเธอมีอาหารอยู่ในท้อง เธอคงจะอาเจียนออกมาอย่างรุนแรงจนเธอเกลียดชีวิตตัวเอง

เจย์เข็นรถเข็นเข้าไปในครัวและได้ยินเสียงท้องของเธอดังก้อง เขาสั่งอย่างโกรธเคือง “เธอพยายามที่จะดูดซับแก่นแท้ของโลกเพื่อที่เธอจะได้เป็นพระเจ้าหรือไง?”

ดูดซับแก่นแท้ของโลก?

แองเจลีนระเบิดหัวเราะออกมา “ท่านอาเรส นายรู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง? ฉันคิดว่านายจะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ซะอีก”

เธอเดินเข้าไปในห้องอาหารอย่างกระฉับกระเฉง หลังจากนั้น เธอจึงเริ่มล้อเขา

เจย์รับประทานอาหารเช้าอย่างสง่างาม เขายังคงง่วงนอนจากการนอนหลับ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ดูขี้เกียจเหมือนกับแมว รูปลักษณ์ในปัจจุบันของเขาได้ซ่อนคมเขี้ยวและความน่ากลัวของเขาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ

เขาพยักหน้าเล็กน้อย

แองเจลีนจ้องไปที่เขา “ไม่ ฉันก็แค่กลัวว่าฉันจะอ้วกออกมาและทำลายอารมณ์ของนาย”

เจย์พูดว่า “เธอกำลังทำลายอารมณ์ของฉันด้วยการทำตัวเสแสร้งนี่แหละ”

แองเจลีนโกรธมากจนเธอเริ่มยัดอาหารเข้าปาก เขาเป็นตัวประหลาดที่สะอาดอยู่แล้ว แต่เธอไม่ใช่

สีหน้าของเขามีรอยยิ้มดีใจในตอนที่เขาเห็นเธอกำลังกินอาหารอย่างหมดกังวล

อย่างไรก็ตาม แองเจลีนได้กินอาหารมากเกินไปและเร็วเกินไป เธอไม่คิดว่าตัวเองจะขยายท้องจากการกินที่มากเกินไป

ในที่สุด เมื่อเธอยืนขึ้น เธอเจ็บปวดจากท้องที่ปูดโปนของเธอ

แองเจลีนนั่งลงอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามเมื่อเขาสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ

“ฉันกินมากเกินไป” แองเจลีนกล่าวตัวความเขินอาย