ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 857

สายตาของเจย์ตกไปอยู่ที่เวลาของงานบนการ์ดเชิญและเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าฉันต้องปล่อยเธอไป”

ฟินน์พูดต่อ “ท่านประธานอาเรสครับ ผมได้ยินข่าวลือมาว่าตระกูลไททัสจะใช้งานแต่งงานนี้เพื่อที่ตั้งใจจะทำให้ตระกูลเซเวียร์ต้องอับอาย และทำให้ตระกูลเซเวียร์สูญเสียความน่าเชื่อถือของผู้คนไป ถ้าหากว่าแผนการของตระกูลไททัสสำเร็จ สถานการณ์ของตระกูลเซเวียร์จะยิ่งแย่ลงไปอีกนะครับ”

เจย์วางการ์ดเชิญลงบนฝ่ามือของเขาและขยำมันจนแน่น ริมฝีปากบางของเขาเย้ยหยันอย่างชั่วร้าย “โยเซมิตี ไททัส คิดว่าเขาสามารถจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่และเลิศหรูให้กับลูกสาวของตัวเองได้ เพราะตระกูลของเขาเป็นเจ้าของธุรกิจขนาดใหญ่

เขาคิดว่าในเมื่อตอนนี้ตระกูลเซเวียร์ขัดสน ตระกูลนั้นก็ทำได้เพียงรอรับความเมตตาจากเขาเท่านั้น ถ้าหากเขาต้องการให้ตระกูลเซเวียร์เป็นจุดสนใจละก็ เขาต้องมาถามฉันว่าอนุญาตหรือเปล่า”

ฟินน์คาดเดาได้ว่าท่านประธานอาเรสจะไม่ยอมนิ่งเฉยกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน

เจย์พูดต่อว่า “แองเจลีนอยู่ภายใต้การรับผิดชอบขององค์กรเซเวียร์และได้เกี่ยวพันกับองค์กรนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม ฉันจะปล่อยให้องค์กรไททัสที่ต่ำทรามมาฉีกหน้าเธอได้ยังไง”

“ฟินน์ นายไปสืบหาเกณฑ์ของคนที่จะแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลไททัส เราจะช่วยตระกูลเซเวียร์เตรียมงานแต่งงานนี้ด้วยงบที่เพิ่มขึ้นอีกสองเท่า”

ฟินน์ยิ้มและพูดว่า “ถ้าหากท่านประธานอาเรสช่วยให้องค์กรเซเวียร์ชนะศึกครั้งนี้ได้ ที่นี้คนทั่วไปก็จะได้เห็นถึงความแข็งแกร่งขององค์กรเซเวียร์ แล้วเมื่อถึงเวลานั้นตระกูลไททัสคงจะได้รับความเสียหายถึงสองเท่า”

เจย์เอาการ์ดเชิญไปแล้วเดินกลับขึ้นไปชั้นบน แองเจลีนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น พึมพำกับตัวเองอย่างโกรธเคือง “เจย์ อาเรส ช่างน่าขยะแขยงเสียจริง”

เมื่อไม่สามารถระงับอาการคลื่นไส้ที่รุนแรงได้ เธอก็อาเจียนหลังจากที่เอ่ยชื่อของเจย์ออกมา ทำให้เจย์ที่ซึ่งเดินมาอย่างเงียบ ๆ จากด้านหลังเธอขมวดคิ้ว

ถ้าเขาไม่รู้ว่าเธอท้อง เขาคงคิดว่าเธอรังเกียจเขา

“เจย์ อาเรส นายมันโหดเหี้ยม เย็นชา และไม่มีความเป็นมนุษย์” แองเจลีนจาระไนความผิดของเจย์ออกมา “นายมันเป็นนายทุนรายใหญ่ที่กินทั้งปลาและเนื้อชิ้นใหญ่ แต่ไม่ยอมแม้แต่จะให้น้ำซุปกับองค์กรอื่น ๆ นายไม่กลัวว่ากินมากเกินไปและอิ่มเกินไปเหรอ?”

“ฉันเป็นคนโหดเหี้ยม เย็นชา และไม่มีความเป็นมนุษย์ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เสียงแผ่วเบาดังขึ้นข้างหลังเธอ ทำให้แองเจลีนหดตัวลงราวกับนกกระทาที่กำลังตกใจ

“ท่านอาเรส นาย...ไม่ได้ออกไปแล้วเหรอ? ทำไมนายถึงกลับมาอีก?” แองเจลีนพูดตะกุกตะกัก

เจย์ตอบ “ฉันกำลังจะไป แต่ฉันเอาแต่นึกถึงสิ่งที่ฉันสัญญากับเธอไว้เมื่อวาน ฉันก็เลยกลับมา”

แองเจลีนรู้สึกขอบคุณเขาขึ้นมาทันที “ท่านอาเรส นายช่างเป็นคนที่ซื่อสัตย์และน่าเชื่อถือจริง ๆ”

เจย์มองดูแองเจลีนที่พลิกหน้ามือเป็นหลังมือได้เร็วกว่าพลิกหน้าหนังสือ เขาพูดด้วยสีหน้าเศร้าใจ “ในเมื่อเธอมองว่าฉันเย็นชา โหดเหี้ยม และไม่มีความเป็นมนุษย์เอาซะเลย ฉันก็ไม่คิดว่าฉันจำเป็นต้องสนใจกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความซื่อสัตย์แล้วสินะ”