“ผมไม่ได้ร้อง”
“ชัดเจนอยู่ว่าลูกกำลังจะร้อง!” เจย์กล่าว
เจนสันสงบสติอารมณ์ของเขา
เจย์ถามเขาว่า “ตอนนี้ บอกคุณพ่อมาว่าลูกจะไปที่ไหน? ลูกจะทำอะไร?”
เจนสันประหลาดใจ “คุณพ่อไม่รู้จริง ๆ เหรอ?”
"คุณพ่อไม่ใช่หมอดู” เจย์กล่าว
“ผมไม่เชื่อ คุณพ่อทำเรื่องนี้อย่างแน่นอน! คุณพ่อทำให้ได้เข้าไปที่วิทยาลัยเยาชนในตำนาน ใช่ไหม?”
“ยินดีด้วย! คุณพ่อไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ คุณพ่อไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้วิทยาลัยเยาชนในตำนานอันดับหนึ่งของโลกเปิดประตูรับลูกชายของคุณพ่อได้หรอกนะ”
“ผมรู้ แต่คุณพ่อแอบส่งอีเมลงานของผมเข้าไป ไม่ใช่เหรอ?”
เจย์พูดว่า “โอ้ คุณพ่อขอให้คุณลุงเกรสันทำให้น่ะ”
“มันก็แค่ทดสอบระดับของลูก คุณพ่อไม่คิดว่าพวกเขาจะรับลูก” เจย์กล่าว
หลังจากนั้น เขาก็มีท่าทีเชิงประชาธิปไตย “ลูกก็เลือกได้ว่าจะไปหรือไม่ไป”
“ในเมื่อนี่คือสิ่งที่ตุณพ่อต้องการ ผมจะไป” เจนสันเสียงเบา
“หืม” เจย์พูดว่า “ลูกชาย คุณพ่อภูมิใจในตัวลูกนะ”
และแล้วเวลาก็ผ่านไป ในที่สุดกำหนดการวันแต่งงานของเซธและยูมิก็มาถึง
แองเจลีนยุ่งมาก ๆ ในวันนั้น มากพอที่เธอจนเธอไม่ได้บอกลากับเจนสัน
อย่างไรก็ตาม เธอใช้เวลาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเพื่อปักที่คั่นหนังสือที่สวยงามให้กับเจนสันซึ่งอ่านได้ว่า ‘เดินทางต่อไปอย่างไร้ขอบเขต ผู้กล้าย่อมไร้ความกลัว’
เมื่อเธออกไป เธอวางของขวัญไว้ข้าง ๆ เตียงของเจนสัน
เมื่อเทมเพสมารับเจนสัน ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยยังคงหลับอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!