ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 872

เซย์นจ้องที่โคลด้วยความสบประมาท “จากนี้เป็นต้นไป น้องสาวของผมจะครอบงำคุณในทุก ๆ วัน คุณจะรับมันได้เหรอ?”

แองเจลีนเหวี่ยงกำปั้นไปที่เซย์น “เซย์น นายพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?”

โคลคิดย้อนไปถึงตอนที่แองเจลีนครอบงำเขาและหูของเขาก็เริ่มร้อน

เซย์นตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เธอชกฉันเพื่ออะไร? ฉันกำลังช่วยเธอเรื่องชีวิตรักอยู่นะ โถ ทำไมเธอถึงโง่งมงายจนไม่รู้อะไรถูกและอะไรผิดเลยล่ะ? ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้เธอก็ยังเลือกคนผิดไม่พออีกรึไง? คนไหนไม่ใช่ก็ตัดออกไปโดยไม่ต้องให้ฉันช่วยได้ไหม?”

แองเจลีนเริ่มโกรธหนัก “ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม่ฉันไม่เคยได้รับจดหมายรักตั้งแต่ยังเด็ก ฉันไม่เคยได้รับดอกกุหลาบสักดอกในวันวาเลนไทน์เลยด้วยซ้ำ กลายเป็นว่า นายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนั่นนี่เอง”

บางทีมันอาจเป็นเพราะเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายเลยตั้งแต่วัยเด็ก ดังนั้นเธอจึงหวงแหนความสัมพันธ์ของเธอกับเจย์มาก เธอเชิดชูเขาราวกับว่าเขาคือพระเจ้าและเริ่มเสพติดกับการรักเขา

ตอนนี้การที่เจย์ทิ้งเธอไป เธอจึงเจ็บปวดมากจนเธอแทบหายใจไม่ไหว

เซย์นที่ถูกน้องสาวของเขาชก สารภาพหลังจากนั้นว่า “เจย์ทำให้พี่ต้องทำแบบนั้น”

แองเจลีนตกตะลึงงัน…

มันกลายเป็นว่านับตั้งแต่วันที่เธอเจอเขา เธอถูกลิขิตให้ไม่สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้

เซย์นยื่นมือของเขาออกไปและพักมันต่อหน้าของแองเจลีน หลังจากนั้น เขากระชากแองเจลีนผู้โง่เขลากลับคืนสติและพูดอย่างสงบว่า “โอเค โอเค เธออยากได้จดหมายรักใช่ไหม? ฉันจะเอาจดหมายรักทั้งหมดที่ฉันเก็บไว้ให้กับเธอ”

เมื่อเขาเอ่ยถึงจดหมายรักเหล่านั้น เซย์นรู้สึกอกหัก “จดหมายรักของฉันจะไม่น้อยไปกว่าของเธอเลย และจดหมายพวกนั้นมันมีความหลากหลายที่จะทำให้เธอพอใจ”

แองเจลีนยอมแพ้แล้วตอนนี้

โคลมองดูคู่พี่ชายและน้องสาวที่ทั้งรักและเกลียดกัน จับที่คางของเขาขณะที่พูดด้วยความอิจฉาว่า “เฮ้อ คงจะดีถ้าฉันมีพี่ชายและน้องสาวที่สนิทกันแบบนี้?”