แววตาที่เป็นประกายของเซย์นใหญ่กว่ากระดิ่งทองแดงคู่หนึ่ง หลังจากนั้น จู่ ๆ เขาก็กระโดดขึ้นสูง “มันเป็นใคร? ใครกันที่ทำแบบนี้? เชื่อพี่ไหม พี่จะใช้มีดมาเชเต้ 130 ฟุตตอนมัน"
ทันทีที่เขาหันหลัง เขาเห็นฟินกำลังเข็นเจย์เข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ
สายตาของเจย์กำลังส่งมีดบินไปที่หัวใจของเซย์น
ทันใดนั้น เซย์นก็เข้าใจ “เขาทำมัน ใช่ไหม?”
แองเจลีนไม่พูดและมองที่เจย์ด้วยความไม่พอใจเท่านั้น
จากนั้น เจย์เบิกตาขึ้นและจ้องไปที่เซย์น “นายจะตอนฉันใช่ไหม?”
เซย์กำลังเริ่มนิ่ง นับตั้งแต่วันวานในวันเด็กของพวกเขา เซย์นจะมองเขาเหมือนกับว่าเขาเห็นผีในแต่ละครั้งที่เขาเจอเจย์
“ผมก็แค่พูด แต่ยังไงก็ตาม ในเมื่อท่านประธานอาเรสตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะเลิกกับน้องสาวของผม คุณไม่คิดว่าคุณกำลังทำตัวไม่เป็นสุภาพบุรุษด้วยการทำแบบนี้บางเหรอ?”
แม้ว่าเขาพูดอย่างสุภาพเพียงผิวเผิน ที่จะแล้วเขากำลังสบประมาทเขาในใจอย่างเร้าใจ “ไร้ศีลธรรมจริง”
จากนั้นสายตาของเจย์ก็มองไปที่แองเจลีนย์ “นายเคยถามน้องสาวของนายถึงวิธีที่เธอได้ตั้งท้องเด็กคนนี้บ้างไหม?”
เซย์นหันหน้าไปมองที่แองเจลีน “เกิดอะไรขึ้น?”
แองเจลีนก้มหน้าและไม่พูดอะไร
เมื่อเจย์เห็นหูของแองเจลีนแดงเล็กน้อย เขาก็อดที่จะแกล้งเธอไม่ไหว “มันคือผลลัพธ์ของเธอโดยการเข้ามาในออฟฟิศของฉันและฝืนตัวเองอยู่บนตัวชายแก่ที่มีปัญหากับการเคลื่อนไหว”
แองเจลีนอ้าปากเล็กน้อย เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มที่อาฆาตในดวงตาของเจย์ เธอจึงโกรธอย่างเหลืออด
“ฉันก็แค่แสดงความคิดเห็นว่าคุณแก่เมื่อไม่กี่วันก่อน คุณจำเป็นต้องโกรธฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”
อย่างไรก็ตาม เจย์รู้สึกผิด “เธอเรียกฉันว่าคนพิการด้วยซ้ำ”
มันเป็นเพราะเรื่องนี้ที่เขารู้สึกต่ำต้อยอยู่สองวันสองคืน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!