ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 88

โรสตัวสั่น น้ำตารินอยู่ในดวงตาสีออบซิเดียนทั้งคู่ของเธอ ในตอนนั้น เธอเหมือนจะสูญเสียการควบคุมแล้วถูกพัดจากลมอย่างไร้ทิศทาง

โจเซฟินทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นโรสอยู่ในสภาพนี้ เธอกัดฟันกรอดแล้วกล่าว "หรือไม่ก็รออีกหน่อย ถ้าเป้าหมายของพวกมันคือเงิน ฉันก็ยังพอมีเงินก้อนใหญ่ที่โกงมาจากพี่ชาย มันควรจะทำให้พวกโจรลักพาตัวพอใจได้"

โรสรู้สึกเสียศูนย์ ในสมองเธอยุ่งเหยิงไปหมด เธอตัดสินใจไม่ได้ว่าควรขอความช่วยเหลือจากเจย์ดีไหม

ลางสังหรณ์ของโรสถูกต้อง โจรลักพาตัวร็อบบี้น้อยเพราะเงิน

แต่เมื่อพวกโจรลักพาตัวบังคับให้ร็อบบี้น้อยบอกเบอร์ติดต่อผู้ปกครอง ร็อบบี้น้อยกลัวว่าพวกโจรจะใช้ความอ่อนแอของเขามาทำให้คุณแม่สิ้นหวัง ดังนั้นเขาจึงให้เบอร์ของเจย์ไปโดยไม่ลังเล

เมื่อโจรลักพาตัวโทรหาเจย์เพื่อเรียกค่าไถ่ เจย์และเจนสันนั้นสงบศึกลงและกำลังทานอาหารอยู่บนโต๊ะดินเนอร์

มือถือของเขาดังขึ้น โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เจย์รับสายแล้วได้ยินเสียงที่ถูกแปลงเสียงแล้วเรียบร้อย มันกล่าวอย่างน่ากลัว "ลูกชายของแกอยู่ในมือเรา ถ้าอยากให้เขามีชีวิตรอด นำเงินมาไถ่เขา 100 ล้าน ฉันจะฆ่าเขาซะหากเงินขาดไปแม้แต่เซ็นต์เดียว"

เจย์มองดูเจนสันที่ปลอดภัยดี มุมปากของเขายกขึ้น "แกโทรผิดเบอร์!" จากนั้น เขาก็วางสายอย่างหยาบกระด้าง

เจนสันได้ยินเสียงที่โจรลักพาตัวกล่าว เขากลัวจนตะเกียบและบะหมี่ตกลงบนพื้น

เจย์เห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกชายเขา เขาก็วางช้อนส้อมลงแล้วเดินไปปลอบเจนสัน "พวกเขาก็แค่พวกต้มตุ๋น พวกเขาไม่มีตัวประกันจริงหรอก"

ใครจะไปคาดคิดว่าเจนสันจะลุกพรวดวิ่งออกไปโดยไม่สนใจอะไรเลย? เจย์ตะลึงกับเจนสันที่ตอบสนองอย่างไม่ปกติ จากนั้นเขาก็วิ่งไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว