ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 906

เซย์นยังคงเดินต่อโดยไม่พูดอะไร

จากนั้นโจเซฟินก็หนี

เซย์นเร่งฝีเท้าในตอนที่เธอวิ่งออกไป

โจเซฟินเริ่มน้ำตาคลอเบ้า “นายพยายามจะทำอะไรน่ะ เซย์น? หยุดนะ นายกำลังทำให้ฉันกลัวนะ”

บางทีอาจจะเป็นเพราะความใจร้อนที่ทำให้โจเซฟินบังเอิญเตะเข้าที่ขอบเตียงในขณะที่เธอกำลังหนี ทำให้เธอล้มลงบนเตียง

เซย์นกระโจนเข้าหาเธอ มือที่กำลังมาจากด้านหลังกำลังตัดสายรัดบนผ้าปูที่นอน

“นายกำลังจะทำอะไร? นายบ้าไปแล้วรึไง เซย์น?” โจเซฟินถีบและสู้กลับ

น้ำตาที่ไม่เคยไหลก็เริ่มไหลออกจากดวงตาที่แดงก่ำของเซย์น

หลังจากที่มัดมือทั้งสองของโจเซฟีน ในที่สุดเข้าก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เซย์นจุดบุหรี่และสูดฟืดใหญ่ พ่นควันออกมาจนมันเต้นรำอยู่ในอากาศ น้ำเสียงของเขากำลังอ้อนวอนในตอนที่เขาหันไปมองโจเซฟินที่ยังคงถีบต่อ

“ใจเย็นหน่อยสิ โจเซฟิน ฉันมีบางอย่างที่จำเป็นต้องบอกเธอ”

โจเซฟินใจเย็นไม่ได้ ความกลัวกำลังทำให้เธอเสียสติ

“แก้มัดฉัน ไม่งั้นนายก็ลืมเรื่องคุยกันไปได้เลย”

“ถ้าเธอไม่ฟังฉันนะ โจเซฟิน ฉันคงจะไม่มีทางเลือกนอกจากมัดขาของเธอและใช้เทปปิดปากเธอไว้”

ความหวาดกลัวที่เธอรู้สึกทำให้โจเซฟีนพูดไม่ออก

แม้สายตาที่เย้ายวนคู่นั้นของเธอจะทิ่มแทงอย่างเกรี้ยวกราดไปที่เซย์น

เซนย์ดูเป็นทุกข์อย่างมาก “อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันไม่ชอบที่ต้องทำแบบนี้มากกว่าที่เธอทำ”

เมื่อรู้สึกราวกับว่าเซย์นที่เธอรู้จักกำลังกลับมา ความกลัวขณะโจเซฟินค่อย ๆ คลายไป

“นายอยากจะทำอะไรกับฉัน? ฉันจะยอมให้นายนอนกับฉันถ้านั่นคือสิ่งที่นายต้องการ นายไม่จำเป็นต้องมัดฉันไว้เพื่อเรื่องนั้นเลย”

สายตาของเซย์นเผลอไปมองคอเสื้อที่เปิดออกของเธอก่อนที่เขาจะหันหน้าหนีอย่างเขินอาย “ไม่ใช่แบบนั้น”