ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 916

แผ่นหลังอันอบอุ่นและกว้างนี้จะเป็นของเจย์ได้อย่างไร?

เขาอุ้มเธอไปที่อพาร์ตเมนต์เช่าของโจเซฟีน เขาส่งข้อความสั้น ๆ ให้คนที่จะมาภายหลังว่า ‘ตาของพี่แอนเจลีนบอดไปแล้ว รีบกลับมาดูแลเธอโดยด่วน’

โจเซฟินไม่ตอบแม้หลังจากเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งแล้ว

เมื่อไม่สามารถทิ้งแองเจลีนที่ตาบอดไว้ตามลำพังในอพาร์ตเมนต์ เจย์จึงตัดสินใจอยู่และดูแลเธอ

เขาเทชาให้แองเจลีนและทำอาหารให้เธอ

เมื่อกลั่นกรองผ่านกลิ่นน้ำหอมลาเวนเดอร์ที่เขาพ่นลงบนตัวเขา แองเจลีนก็พบว่ามีกลิ่นของเขาหลงเหลืออยู่ในห้อง มันทำให้เกิดความคิดที่แน่ชัดได้ว่าเจย์อยู่ตรงนั้นจริง ๆ

ขณะที่พวกเขากำลังกิน แองเจลีนพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง “ฉันขอจับหน้าคุณได้ไหมคะ? คุณใช้เวลาครึ่งวันเต็ม ๆ ในการดูแลฉัน และฉันอยากรู้ว่าผู้มีพระคุณที่ช่วยให้ฉันรอดหน้าตาเป็นยังไงค่ะ”

ช้อนส้อมในมือของเจย์ตกลงบนโต๊ะในขณะที่เขากำลังคิดคำตอบให้กับคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแองเจลีนอย่างอ้ำอึ้ง

เขาลุกขึ้นยืน เดินไปที่โต๊ะกาแฟอย่างเงียบ ๆ แล้วหยิบกรรไกรที่วางอยู่บนนั้น เขาตัดผมสั้นจนยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็กลับไปที่โต๊ะอาหารและจับมือของแองเจลีนอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะวางบนใบหน้าของเขา แล้วเขายังทำให้แน่ใจด้วยการบิดเบือนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาให้เป็นใบหน้าที่บิดเบี้ยว

แองเจลีนลากนิ้วไปบนใบหน้าของเขา แองเจลีนรู้สึกว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นเส้นเลือดของเธอขณะที่ปลายนิ้วค่อย ๆ ไล่ไปที่แก้มของเขา

แองเจลีนรู้สึกตกใจมาก มีเพียงเจย์เท่านั้นที่ทำให้รู้สึกถึงความคุ้นเคยเช่นนี้

เธอเริ่มสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เธอลากมือของเธอออกจากทรงผมที่ยุ่งเหยิงของเขาไปจนถึงใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขาก่อนที่จะวางมือไปที่ลูกกระเดือกที่เย้ายวนของเขา

เธอภาวนาขอให้ใจของเธอผิดไป

แต่กระนั้น จู่ ๆ เจย์ก็จับมือเธอแล้ววางกลับลงบนโต๊ะ ปฏิเสธการสัมผัสของเธอ

แองเจลีนเขินอายเล็กน้อยและถามว่า “ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”

เจย์เขียนคำตอบบนฝ่ามือของเธอ ‘ผู้ชาย’

แองเจลีนกล่าวว่า “คุณทำให้ฉันนึกถึง…”