ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 92

ทั้งหมดที่เขาต้องการก็แค่สั่งสอนโรสเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาไม่คาดคิดว่าทั้งน้องสาวและลูกชายของเขาจะยืนอยู่ข้างโรส การแก้แค้นเธอนั้นไม่ได้ทำให้เขายินดีเลย

เขายื่นมืออันงดงามไร้ที่ติของเขาไปด้านหน้าโรส "เอามือถือของเธอมา" เสียงของเขามีแต่ควมขุ่นเคือง

โรสลังเลเพราะไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร

เจย์จึงเอื้อมมือไปหยิบมือถือเธอมาเอง เขามองไปที่สายแจ้งเตือนจากโจรลักพาตัว ก่อนจะใช้มือถือของเธอกดหมายเลขโทรออกไป

"ช่วยฉันหาตำแหน่งของเบอร์หมายเลข 134***" เจย์กล่าวอย่างเย็นชา

โรสตกใจ นี่เจย์กำลังช่วยร็อบบี้น้อย?

หลังจากวางสาย เจย์ก็โยนมือถือของโรสคืนให้เธอเหมือนเขาโยนขยะทิ้ง

"คุณพ่อ พ่อกำลังช่วยร็อบบี้น้อยใช่ไหม?" เจนสันกล่าวอย่างคาดหวัง

"คุณพ่อทำให้ก็เพราะลูกเท่านั้น!" เจย์แปะหัวของเจนสันแล้วกล่าวอย่างหยอกล้อ

โจเซฟินเบะหน้า เธอรู้ว่าวันหนึ่งอัตตาของพี่ชายเธอจะย้อนกลับมาเข้าตัวของเขา

เจย์อาจจะช่วยโรสโทรหาตำรวจและให้ความช่วยเหลือในการช่วยเด็ก แต่สำหรับโรส เธอไม่สามารถยอมรับแม้แต่ความผิดพลาดเล็กน้อยได้เด็ดขาด เธอต้องมั่นใจว่าร็อบบี้น้อยจะต้องปลอดภัยเท่านั้น

โจรลักพาตัวนั้นต้องการเงิน ถ้าเธอไม่ทำตามความต้องการของพวกมันโดยเร็ว เธอกลัวว่าพวกนั้นจะทำอันตรายกับร็อบบี้น้อยก่อนที่ตำรวจจะไปถึง

"การให้เธอยืมเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่ฉันไม่ต้องการก้มหัวทำตามคำสั่งของพวกโจรลักพาตัว" เจย์กล่าวอย่างเย็นชา

เมื่อโจเซฟินเห็นว่าพี่ชายเธอคิดแบบนั้น เธอจึงหันไปหาโรสแทน "พี่สะใภ้ พี่ชายของฉันยังสงบอยู่แล้วนั่งมองเหตุการณ์จากด้านหลัง เพราะเขาไม่ได้รู้ความจริง พี่คิดว่ามันถึงเวลาแล้วหรือยังที่พี่ต้องบอกความจริงเขา เพื่อความปลอดภัยของร็อบบี้น้อย?"

เจย์หรี่ตา คำพูดของโจเซฟินทำให้เจย์สงสัย แต่เมื่อเขาคิดอย่างรอบคอยแล้ว เขาก็จำได้ว่าโรสนั้นเป็นคนหลอกลวง เขาไม่ควรตกหลุมพลางเธออีก

คนแบบเธอจะไปเชื่ออะไรได้?

โรสตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถ้าเธอบอกความจริงกับเจย์ มันมีความเสี่ยงที่เธอจะเสียร็อบบี้น้อยไป แต่ถ้าไม่ ชีวิตของร็อบบี้น้อยอาจอันตรายยิ่งกว่า

ด้วยหยาดน้ำในดวงตา โรสพยักหน้า เธอจะเห็นแก่ตัวไม่ได้อีกแล้ว เธอยอมจากร็อบบี้น้อย ตราบใดที่เขายังปลอดภัย