ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 947

ในตอนนั้นเอง ท่านประธานแกรนด์เอเซีย แองเจลีน กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอเดือดดาลด้วยความโมโห

“ฉันจ่ายเงินไปหลายร้อยล้านเพื่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ไม่ใช่เพื่อให้คุณมาสร้างโครงการตึกกระจอกงอกง่อยนี่ มีพายุเข้าเมื่อคืนแล้วกำแพงก็ถล่มลงมาแบบนั้น ใครก็ได้ช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีว่านี่เกิดบ้าอะไรขึ้น?”

“ใจเย็น ๆ นะครับ นายหญิงเซเวียร์ นี่เป็นความผิดของนักออกแบบเองครับ พิมพ์เขียวมีบางอย่างผิดพลาดไปน่ะครับ”

“นักออกแบบอยู่ที่ไหน? ฉันต้องการเจอเขาเดี๋ยวนี้ อย่าได้ตกลงรับงานยาก ๆ สิถ้าคุณไม่มีทักษะความสามารถที่จะทำมัน” แองเจลีนโกรธจัด

ชาวประมงหลายคนลากเบ็นไปที่ห้องทำงานที่ซึ่งประธานกำลังกล่าวตักเตือนอยู่ ด้วยระยะที่ไกลพอสมควร เบ็นก็สามารถได้ยินเสียงตะโกนที่เกรี้ยวกราดของท่านประธานได้ “นักออกแบบกำลังทำอะไรอยู่? กินอึอยู่เหรอไง? นี่เขาทำพลาดกับโครงสร้างง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?”

เมื่อผู้จัดการฮาเนสพาเบ็นเข้ามา ชาวประมงหลายคนเตะเบ็นที่หลังเข่า ทำให้เขาล้มลงกับพื้นตรงหน้าแองเจลีน

แองเจลีนมักจะรู้สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอเสมอ เบ็นก้มหน้าลง ใบหน้าที่ดูดีของเขาเย็นชาราวกับรูปปั้นน้ำแข็ง แองเจลีนจ้องมองเขาอย่างเหยียดหยาม แต่สิ่งที่เธอสามารถมองเห็นได้ก็คือผมสีดำยุ่งเหยิงของเขา

“นายเป็นคนวาดพิมพ์เขียวใช่ไหม?” แองเจลีนถาม

เบ็นไม่ตอบ

ดวงตาสโมคกี้อายของแองเจลีนคมเข้มขึ้นมาฉับพลัน “ฉันกำลังถามคำถามนายอยู่นะ ตอบฉันสิ นี่นายโง่หรือหูหนวกกันแน่?” น้ำเสียงของเธอนั้นเยือกเย็นและเฉียบคม

“เปล่าครับ” เบ็นเค้นคำพูดสองคำออกมาระหว่างฟันของเขา

เมื่อแองเจลีนได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอก็ตกตะลึงราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่าลงมา

ผู้จัดการฮาเนสขึ้นเสียงว่า “นายกำลังโกหกเบ็น นายตอบแทนฉันแบบนี้เหรอหลังจากที่ภรรยาของนายขอร้องให้ฉันพานายออกมาที่เมือง?”

เบ็นหลับตาลง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ผู้จัดการฮาเนสเอาครอบครัวของเขามาข่มขู่ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนคำตอบและพูดว่า “ผมวาดแค่บางส่วน”

ผู้จัดการฮาเนสกล่าวว่า “แล้วมันก็เกิดปัญหาขึ้นตรงจุดที่นายเป็นคนวาดนั่นแหละ”

เบ็นชายตาขึ้นมองอย่างเยือกเย็นไปที่ผู้จัดการฮาเนสด้วยนัยน์ตาที่คมเข้มและล้ำลึก

ผู้จัดการฮาเนสรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าสายตาของเบ็นที่จ้องมองมาจะน่ากลัวได้เพียงนี้