ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 949

แองเจลีน “...”

ให้ตายเถอะ เขาผลักไสเธอในขณะที่เขาดึงดูดเธอแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

ทำไมตอนนี้เขาถึงได้รังเกียจเธอในเมื่อเธอก็ทำตัวเหมือนเดิม?

คนขับรถอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เมื่อคิดได้ว่ามันน่าอับอายขนาดไหน แองเจลีนก็ขู่คนขับรถอย่างชั่วร้ายว่า “หัวเราะอีกสิ แล้วฉันจะขอให้หมอฉีดเชื้อคลอสทริเดียม โบทูลินัมให้นายสักสองเข็ม”

คนขับรถต้องกลั้นหัวเราะอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่อรถเฟอร์รารี่แล่นมาถึงสวนบันทึกรัก แองเจลีนดึงเจย์ออกมาจากรถด้วยการดึงที่ปลายของผ้าฝ้ายที่มัดข้อมือของเจย์ไว้ แล้วเขาก็เดินมุ่งไปยังตัวบ้าน

ใบหน้าที่ดูดีของเจย์ดูมืดมนกว่าเถ้าถ่าน เขารู้สึกอับอายอย่างมากที่ถูกนางมารร้ายปฏิบัติเหมือนกับเป็นสัตว์เลี้ยง

แองเจลีนดึงเขาเข้าไปในห้องนอน เธอหยิบกุญแจมือคู่หนึ่งออกมาจากลิ้นชักแล้วใส่กุญแจมือไว้ที่มือซ้ายของเขาเข้ากับเสาเตียง จากนั้นก็แก้ผ้าฝ้ายที่ผูกไว้รอบข้อมือของเขาออก

เจย์พยายามปลดกุญแจมือออก แต่ก็ไม่ได้ผล

เขาจ้องเขม็งไปที่แองเจลีนและตะคอกว่า “คุณมันวิปริต!”

แองเจลีนเยาะเย้ยและถามว่า “นี่คุณเองก็คิดว่ามันวิปริตสำหรับคุณจริง ๆ เหรอ?”

ให้ตายสิ คำว่า ‘วิปริต’ ไม่ได้เข้าไปอยู่ในหัวของเขาในตอนนั้นที่เขาเองก็เคยทำแบบนี้กับเธอเหมือนกันบ้างเลยเหรอ?

เจย์พยายามดิ้นอย่างสุดแรง “ปล่อยผม”

สายตาแองเจลีนตกไปอยู่ที่ริบฝีปากที่เรียวบางของเจย์ แล้วเธอก็หมุนตัวกลับและเดินลงไปชั้นล่าง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็นำน้ำผลไม้คั้นสดแก้วหนึ่งขึ้นมาชั้นบนและส่งให้เขา “ดื่มสิ”

เจย์ส่งสายตาที่คมเข้มและระแวดระวังไปที่เธอ “ผมไม่หิวน้ำ”

แองเจลีนอ่านความคิดของเขาได้ทัน ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าที่เขากังวลคือเรื่องอะไร? เธอให้ความมั่นใจกับเขาแล้วพูดว่า “อย่าห่วงไปเลย ฉันไม่มอมยาคุณหรอก”

เจย์แสดงสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

แองเจลีนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ถึงแม้ว่าฉันจะอยากทำอะไรคุณก็ตาม ฉันจะไม่ใช้วิธีการมอมยาหรอกนะ คุณไม่คิดว่ามันน่าเบื่อที่จะทำให้คุณต้องสลบเหรอ?”