ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 956

เซย์นตอบหลับ “โรเซ็ต อาเรส นายก็แค่เรียกเธอว่าเซ็ตตี้น้อย”

“โอเค”

เจย์ออกไปหลังจากที่ทั้งสองแลกเบอร์โทรศัพท์

เซย์นถอนหายใจและพูดอย่างไม่พอใจว่า “นายควรเป็นคนที่ขอร้องฉัน ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่กำลังอ้อนวอนนายล่ะ?”

หลังจากที่มอบหมายงานของเขา เซย์นก็ไปยังสวนบันทึกรักและรายงานกับแองเจลีน

เซ็ตตี้น้อยก็บังเอิญอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน

ทันทีที่เซย์นเห็นเซ็ตตี้น้อย เขาพูดอย่างขี้โม้ว่า “ฉันเจอครูเปียโนของหนูด้วย เซ็ตตี้น้อย ฉันสัญญาว่าหนูจะชอบเขามากหลังจากที่เห็นเขา”

หลังจากสามปี เซ็ตตี้ได้โตขึ้นจากลูกบอลขนอ้วนกลมเป็นคุณหนูผอมเพรียว เธอมีคิ้วและตาสวยสดใจรางกับฤดูใบไม้ร่วงที่มีเสน่น์ที่ทำให้ดูสวยมาก เธอสวมรองเท้าคู่สีขาวด้วยขายาวสวยซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่โดยไม่สลัดความไร้เดียงสาและนิสัยร่าเริงของเธอในฐานะคุณหนูเลย

เมื่อเธอได้ยินว่าเซย์นได้จ้างครูสอนเปียโนให้กับเธอ เซ็ตตี้น้อยก็บุ้ยปากและต่อต้านในทันที “หนูไม่อยากได้ครูสอนเปียโน ฟินน์ฝึกเล่นเปียโนกับหนูก็ได้”

แองเจลีนดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วและถามอย่างมีเลศนัยว่า “เขาตกลงเป็นครูของเซ็ตตี้ไหม?”

เซย์นยืดอก “เธอคิดว่าพี่จะให้เขายอมจำนนไม่ได้หลังจากที่ฉันเข้าไปด้วยตัวเองงั้นเหรอ?”

แองเจลีนดีใจอย่างมาก

เธอดึงเซ็ตตี้น้อยมาข้าง ๆ และสอนอุดมการณ์ของเธออย่างอดทน “เซ็ตตี้น้อย นี่คือคุณครูสอนเปียโนของลูกที่ปวดหัวและความจำเสื่อม ก็พูดได้ว่า ลูกต้องไม่ยั่วโมโหเขาและเป็นเด็กดีต่อหน้าเข้านะ”

เซ็ตตี้น้อยตอบอย่างขอไปที “หนูรู้ค่ะ หนูรู้”

นั่นคือทั้งหมดที่แองเจลีนกล่าว อย่าลืมว่า เธออยากให้เซ็ตตี้น้อยเจอกับความประหลาดใจนี้ด้วยตัวเอง

วันต่อมา