ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 961

เจย์ลังเล แต่ทอมมี่อ้อนวอนเขา “เบน นายจะต้องตกลงกับคำขอของท่านประธานเซเวียร์นะ ทั้งหมู่บ้านจะขอบคุณนาย”

เจย์วอกแวก “ฉันมีงานอยู่แล้ว”

ทอมตอบกลับอย่างผิดหวัง “อ่อ นายมีงานแล้ว เพราะงั้นนายจะไม่ช่วยเราอีกแล้ว”

แองเจลีนรู้ว่าเจย์คือชายรักษาคำพูด เนื่องจากเขาสัญญาว่าจะเป็นครูสอนเปียโนให้กับเซ็ตตี้น้อย เขาจะไม่รับงานอื่นอีก

เพื่อที่จะคลายความกังวลของเขา แองเจลีนก็ตอบกลับว่า “นายไม่ต้องอยู่หน้างานเพื่อทำงาน ที่ต้องทำคือดูแลพวกชาวประมงอย่างใกล้ชิดและทำให้แน่ใจว่าพวกเขาทำตามกฏของที่นี่”

จากนั้นเจย์ก็ตกลง “เอางั้นก็ได้”

เกรย์สันโทรหาตำรวจและหลังจากที่หยอกล้อเล็กน้อย เขาก็หันไปหาแองเจลีนเพื่อพูดว่า “พวกเขาต้องการผู้ประกันตัว”

เจย์พูดว่า “ฉันเอง”

แองเจลีนรำพึงถึงความจริงที่ว่าชาวประมงเหล่านั้นยังคงโหดเหี้ยมและป่าเถื่อน ถ้ามีปัญหาใด ๆ อีก ผู้ประกันคงจะเสียใจกับการเป็นผู้ประกันตั้งแต่แรก

เธอกลอกตาใส่เจย์ “นายงั้นเหรอ? ทุกอย่างบนตัวนายมีมูลค่าน้อยกว่าเล็บของฉันนิ้วหนึ่ง นายจะเป็นคนประกันตัวได้ยังไง?”

เจย์ตอบกลับว่า “เธอนี่มันหยาบคายมาก!”

แองเจลีน “...”

เกรย์สันเข้าใจสถานการณ์ ดังนั้น เขาจึงตอบกลับทางโทรศัพท์ว่า “ท่านประธานจะเป็นผู้ประกันตัวครับ ปล่อยพวกเขาไปในทันที”

หลังจากที่ทอมมี่และเจย์ออกจากแผนกออกแบบในตึก ทอมมี่ก็ไม่ทำอะไรนอกจากชมแองเจลีน “เบน ฉันคิดว่าประธานไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับที่ข่าวลือบอก เธอเยือกเย็นแค่ภายนอก แต่ดีที่ข้างใน เธอดูร้าย แต่เมื่อเธอได้ยินเรื่องความยากลำบากของเธอและการหาเงินของเรามันยากมากแค่ไหน เธอก็กลายเป็นคนใจดีมาก… ฉันคิดว่าเธอดีกว่าผู้หญิงพวกนั้นในหมู่บ้านของเราที่ดูดีและใจกว้างแต่ที่จริงแล้วก็นินทาลับหลังเรา”

เจย์ครุ่นคิดหนัก

เขาคิดว่ายัยแม่มดนั่นทำข้าวต้มให้กับเขา ส่งเขาไปหาหมอในตอนที่ป่วย และตอนนี้ก็ช่วยพวกชาวประมงออกมาได้อย่างไร การกระทำทั้งหมดของเธอช่างอบอุ่นใจ แต่เมื่อเขามาคิดว่าเธออยากจะเก็บเขาไว้เป็นคู่สมรสของเธอ เจย์ก็ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทอมมี่กล่าว

“นางมารร้ายนั่นมีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการทำเรื่องทั้งหมดนี่ทั้งนั้นแหละ”

ทอมมี่ตอบกลับอย่างไร้เดียงสาว่า “แต่เธอก็เสนอให้ที่หลบภัยกับชาวประมงที่หมดหนทางอย่างพวกเรา เพราะงั้นเธอคือนักบุญที่มีชีวิตสำหรับฉัน”