ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 970

พยาบาลคนนั้นจ้องเขาเขม็ง “อ๊ะ!... สำหรับเรื่องนั้น มันจะดีที่สุดถ้าคุณคุยเรื่องนั้นกับท่านประธาน!”

เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่สมเหตุสมผล “นี่คือการตัดสินใจของผม เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วย คุณก็แค่เอาสัญญามาให้กับผมและผมจะเซ็นมัน”

พยาบาลคนนั้นไม่กล้าขัดคำขอที่ข่มขู่ของเจย์ “ได้ค่ะ”

เมื่อพยาบาลมอบสัญญาให้กับเจย์ เจย์ก็เซ็นโดยไม่ลังเล

ขณะที่แองเจลีนเดินออกจากห้องประชุม พยาบาลคนนั้นก็มอบสัญญาให้กับเธอ

แองเจลีนตรวจดูสัญญาและบนนั้นมือคำว่า ‘เจย์ อาเรส’ อยู่ ลายมือราบเรียบและไม่ใส่ใจ

เธอเริ่มโกรธเคือง

เธอตบเท้าไปยังห้องเขาเจย์และโยนสัญญาใส่หน้าเขา เธอตั้งคำถามเขาว่า “นายกำลังทำอะไร?”

เจย์หยิบกระดาษออกจากหน้าอย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็มองแองเจลีนและพูดว่า “ผมไม่อยากให้พวกคุณหยุดการรักษาเทมเพสกลางคันเพราะว่าผมจ่ายบิลค่ารักษาไม่ได้ เพราะแบบนั้น ทำไมผมจะให้ความหวังที่จะมีชีวิตต่อไปกับเขาไม่ได้ล่ะ?”

แองเจลีนพูดว่า “เก็บความใจกว้างของนายไว้ซะ ฉันกำลังช่วยเทมเพส ฉันจะไม่เอาเงินจากนายแม้แต่แดงเดียว ที่จริงแล้ว ฉันรับรองว่าฉันจะประสบความสำเร็จที่จะพาเทมเพสกลับมา”

เจย์ประหลาดใจ “ทำไมล่ะ?”

เขาคิดไม่ออกว่าทำไม แต่เขารู้สึกว่ามันไม่ง่ายเหมือนการเก็บเขาคู่ครองของเธอเพื่อให้เธอทำให้ถึงที่สุดที่จะช่วยเทมเพส

แองเจลีนหัวเราะหยอกเล่น “เพราะว่าฉันชอบนาย ที่จริงแล้ว ฉันช่วยชีวิตนายไว้ครั้งหนึ่ง เพราะงั้นฉันถึงตัดสินใจที่จะชอบทุกอย่างเกี่ยวกับนายและรอบ ๆ ตัวนาย โอเคไหม?”

ท่าทีของเจย์เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นในทันที

แองเจลีนแย่งสัญญาจากเขาและฉีกมันเป็นชิ้น ๆ และโยนมันทิ้งถังขยะ

เธอหันกลับไปมองหน้าที่บูดบึ้งของเขา จากนั้นเธอก็อธิบายกับเขาว่า “ฉันกำลังช่วยเทมเพสฟรี ๆ เพราะเขาอยู่ในสภาพที่เป็นผัก เพราะงั้น เขาจึงเหมาะกับการวิจัย นายไม่ต้องทำอะไรกับเรื่องนี้ นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกติดหนี้ฉัน”

เจย์ “...”