โรสมองเขา เธอจ้องเขาอย่างว่างเปล่า
เขาไม่มีทางยอมแต่งงานกับเธอใหม่แน่
เขาสนใจแค่ต้องการจะเอาร็อบบี้น้อยกลับไป
มันเป็นเพราะว่าเขาไม่อยากดูเป็นคนไม่ดีในสายตาของเด็ก ๆ เขาจึงโยนปัญหามาให้เธอแทน
เขาคิดว่าโรสนั้นอ่อนแอและต้องยอมเขาอย่างแน่นอน
แต่ด้วยความไม่คาดคิด โรสกล่าวอย่างชัดเจน "ท่านอาเรส ห้าปีก่อน ฉันเริ่มคิดที่จะยอมแพ้ในการเลี้ยงดูลูก ๆ ฉันจะไม่มีทางทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้นอีก"
เจย์มองโรสด้วยความดูหมิ่น เขาเน้นทุกคำพูดต่อมา "อาเรสก็ยังเป็นอาเรส อาเรสทุกคนต้องอยู่ด้วยกัน"
ทั้งสองมองจ้องหน้ากัน ด้วยความหัวรั้นและไม่ประนีประนอม
หลังจากพักใหญ่ เจย์จึงหันสายตาไปหาเด็ก ๆ แล้วถามเสียงอ่อน "งั้น คนไหนอยากจะไปกับคุณพ่อคืนนี้?"
ไม่ต้องสงสัย คำพูดเหล่านั้นถามกับร็อบบี้น้อยและเจนสัน เซ็ตตี้นั้นกำลังมีน้ำตาอยู่ที่มุมห้อง
ร็อบบี้น้อยนั้นกุมมือของโรส เขาได้เห็นว่าแม่ของเขานั้นดูหมดหนทางขนาดไหนเมื่อพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ดังนั้น เขาจึงเลือกที่จะอยู่ข้างแม่ของเขาในครั้งนี้
เจนสันมองดูท่าทางผิดหวังของพ่อเขา เขาถอนหายใจกับตัวเอง แล้วเดินไปหาเจย์ เจนสันจับมือของเจย์แล้วกล่าว "คุณพ่อกับคุณแม่ ร็อบบี้น้อยกับผมจะอยู่กับทั้งคู่ แบบเมื่อก่อน"
ในทันใดนั้น เจย์ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเจนสันถึงดูผิดปกติไม่กี่วันก่อน เปลี่ยนไปมาระหว่างพูดเก่งกับเงียบขรึม มันไม่ใช่เพราะเขามีสองบุคลิก แต่เป็นเพราะเขาสลับตัวกับร็อบบี้น้อย
เขาจะไม่ตำหนิเด็กทั้งสองที่ทำเรื่องนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!