เจย์ตกตะลึงงัน
นางมารร้ายที่มักจะหยิ่งในศักดิ์ศรีอยู่เสมอ กำลังทำตัวเหมือนกับคนอ่อนแอในตอนนี้ที่เธอแทบปฏิบัติกับคนลักพาตัวเหมือนกับพ่อแม่
“คุณเป็นบ้ารึไง? ชีวิตของผมไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้น!” เจย์ตะคอกแองเจลีน
เสียงคำรามของแองเจลีนที่เหมือนกับสิงโตเพศเมียก็ดังกว่าเสียงของเขา “อย่าขัดขืนคนลักพาตัว ให้ในสิ่งที่เขาต้องการเถอะ เงินเป็นเพียงทรัพย์สินทางโลก สัญญากับฉันสิว่านายจะปกป้องตัวเอง”
ยิ่งแองเจลีนกังวลเรื่องเจย์มากเท่าไหร่ ปิแอร์ก็ยิ่งไม่รู้จักพอเท่านั้น
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว คุณเซเวียร์ ฉันต้องการ 100 ล้าน”
“โอเค ฉันจะโอนให้นายทันที”
ในเวลาไม่นาน ปิแอร์ก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนการโอนเงิน ด้วยการที่เห็นเงินก้อนโตในบัญชีธนาคารของเขา รอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นในแววตาของปิแอร์
“เบ็น เป็นเรื่องจริงนี่หว่าที่ประธานห่วงแกเหมือนคนรัก งั้นฉันไปล่ะ ลาก่อน!” ปิแอร์วิ่งออกไปเหมือนกับค้างคาวออกจากนรกเพราะกลัวที่จะอยู่ต่อ
เจย์ถอนหายใจอย่างขุ่นเคือง
เขาด่าแองเจลีนในใจ ‘ยัยโง่’
เมื่อเจย์หากุญแจเพื่อเปิดประตู ปิแอร์ก็กลับมาอย่างกะทันหันและแทงเขาครั้งหนึ่งโดยไม่รู้ตัว
“นี่คือราคาที่แกต้องจ่ายสำหรับการทรยศฉัน เบ็น” ปิแอร์กล่าว โวยวายอย่างชั่วร้าย
ในตอนที่ปิแอร์เข้ามา เจย์ก็หลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว มีดที่ตอนแรกคาดว่าจะแทงเข้าที่ลำตัวของเขาได้ลงมาโดนที่สะบักของเขาแทน
ปิแอร์หนีไปหลังจากที่แทงเจย์
เจย์หอบร่างกายที่เจ็บปวดอย่างหนักเข้าไปข้างในและล้มตัวลงบนเตียง ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาจ้องไปที่เพดานด้วยความสิ้นหวัง
แองเจลีนให้เงิน 100 ล้านกับคนที่ไม่ทำงานนั่นทั้งอย่างนั้น นั่นไม่ทำให้เธอทุกข์ร้อนเลยใช่ไหม?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!