รักแท้แพ้ขาโหด นิยาย บท 3

“คุณทำเกินไปแล้วนะแอนนา ตบเธอได้ยังไง คุณกลายเป็นคนชอบใช้ความรุนแรงตั้งแต่เมื่อไหร่”

จัสตินหันขวับมาจ้องหน้าฉัน ความโกรธแค้นและการตำหนิในสายตาของเขาเห็นได้อย่างชัดเจน

ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเฉือนเป็นชิ้นๆ ทันที ฉันอ้าปากค้างจ้องเขาด้วยใบหน้าถอดสี

ฮ่าฮ่าเห็นชัดเลยว่าฉันสู้มาเบลไม่ได้เลยในสายตาของเขา แต่ฉันคือคู่หมั้นเขานะพรุ่งนี้เราจะแต่งงานกันแล้วแต่เขากลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่จะมามีอะไรๆ กับผู้หญิงอีกคนในบ้านใหม่ของเรา แย่ยิ่งกว่าคือผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นเพื่อนรักตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลับด้วยกัน

“ออกไปซะมาเบล ควินเทรลล์ นี่เรือนหอของฉัน ไปให้พ้น”

ฉันก้าวไปข้างหน้าแล้วคว้าแขนเธอเพื่อลากออกไปจากบ้านของฉันราวกับจะเสียสติ

“พอไปแล้ว หยุดเสียทีแอนนา การ์เซีย”

จัสตินพุ่งตัวเข้ามาผลักฉันล้มลงกับพื้นขณะที่ปกป้องมาเบลไว้ในอ้อมแขน

ความเจ็บปวดที่บั้นท้ายของฉันเทียบไม่ได้กับความทุกข์ทรมานในใจ พอลุกขึ้นยืนได้ฉันมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่น ทันใดนั้นเองฉันก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดว่าสำหรับเขาแล้วฉันแทบจะไม่มีความสำคัญเลยเมื่อเปรียบกับนังมือที่สามนั่น

“ฉันเกลียดคุณ จัสติน เซนาคิส” ฉันกรีดร้องสุดเสียง ปลดปล่อยพลังเฮือกสุดท้ายออกมาจนหมด

ฉันหมุนตัวแล้ววิ่งหนีออกมาจากคนพวกนั้น วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ปิดกั้นภาพจำที่เห็นก่อนหน้าด้วยการออกแรงอย่างเต็มกำลัง

แต่ภาพเหตุการณ์นั้นก็ยังผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของฉันอยู่นั่นเอง คืนก่อนพิธีวิวาห์คู่หมั้นที่เป็นว่าที่เจ้าบ่าวและเพื่อนรักถูกจับได้คาหนังคาเขาแล้วพวกเขายังมีลูกด้วยกันอีก ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ลับๆ แบบเรื่องน้ำเน่าจะมีให้เห็นแต่ในโทรทัศน์เสียอีก แต่มันกลับมาเกิดกับฉันในเวลานั้นจริงๆ และฉันคือว่าที่เจ้าสาวที่ถูกทรยศ

เราอยู่ด้วยกันมานานเจ็ดปี ทีแรกฉันคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไปตลอดตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ไม่พรากจากกันจนกว่าจะตายจาก แต่ความหวังทั้งหมดของฉันต้องพังทลายหลังจากเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในคืนนั้น เขาไม่ใช่จัสติน เซนาคิสที่สารภาพรักกับฉันและบอกว่าจะอยู่กับฉันตลอดไปอีกแล้ว

ต่อมาฉันก็ไปที่บาร์

กลิ่นฉุนของควันบุหรี่และอัลกอฮอล์คละคลุ้งอยู่ในอากาศ ดนตรีเสียงดังลั่นราวกับจะระเบิดโสตประสาทของพวกลูกค้า หนุ่มๆ กำลังโยกตัวไปตามจังหวะบนฟลอร์เต้นรำขณะที่ฉันนั่งอยู่ที่มุมห้องดื่มเหล้าที่แรงที่สุดแก้วแล้วแก้วเล่า ตอนนั้นฉันเหมือนกับกำลังจะสติแตก

แหมแหม..ตลกดีนะที่ฉันไปเห็นคู่หมั้นกับเพื่อนรักของฉันมั่วกันอยู่ในคืนก่อนวันแต่งงานของเราพอดี ฮ่าฮ่ามันช่างน่าตลกแถมน่าสมเพชจริงๆ ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยเฉลียวใจเลยสักครั้งว่าพวกเขาจะมีอะไรกัน เพราะทั้งคู่คือคนที่ฉันเชื่อใจที่สุด แต่ตอนนี้มันชัดเลยว่าทั้งสองคนหักหลังฉันในเวลาเดียวกัน จะมีใครในโลกนี้ที่จะน่าสมเพชไปกว่าฉันอีกล่ะ

ความคิดของฉันเต็มไปด้วยภาพของมาเบลที่ขย่มอยู่บนตัวของจัสตินอย่างเมามันด้วยร่างกายเปลือยเปล่า สีหน้าเปี่ยมสุขแต่ทั้งน่าขำและน่ารังเกียจของจัสติน

เออแล้วยังเรื่องเจ้าเด็กรีสนั่นอีก กลายเป็นว่ารีสคือลูกของจัสติน พวกเขาไม่ใช่แค่มีอะไรกันแต่ยังมีลูกด้วยกันอีก ฉันหลงคิดมาตลอดว่าที่มาเบลไม่ค่อยอยากคุยเรื่องพ่อของรีสเพราะรู้สึกเจ็บปวดฉันเลยระวังปากระวังคำไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องนั้น ตอนนี้ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าตัวเองน่าขำแค่ไหน พวกเขาปกปิดเรื่องนี้ได้ดีมากหรือว่าฉันโง่เกินไปเอง มันตั้งหลายปีมาแล้วแต่ฉันไม่เคยเอะใจแม้แต่นิดเดียว

ขณะที่อารมณ์ของฉันปั่นป่วนวุ่นวาย ฉันก็แหงนหน้าขึ้นกระดกเหล้าร้อนแรง ความรู้สึกร้อนผ่าวอยู่ในลำคอขณะน้ำตาไหลรินลงมาตามใบหน้า แต่รู้สึกแน่นหน้าอกไม่หาย