รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 125

คิดว่าในโลกนี้คงไม่มีหญิงใดที่กล้าจะปฏิเสธสิ่งยั่วยวนใจจากเสื้อผ้าสวย ๆ เหล่านี้ได้

มู่ซีซีเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่ว่าใครต่างก็ต้องหลงใหลในความงามของเสื้อผ้าสวยๆเหล่านี้เช่นกัน เมื่อมองดูเสื้อผ้าที่สวยงามเช่นนี้ มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองมากกว่าสองครั้งโดยไม่รู้ตัว

ยิ่งดูมู่ซีซีก็รู้สึกว่าเสื้อผ้านี้ช่างเป็นสไตล์ที่ตัวเองชอบมาก มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะเอาเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนราวแขวนนั้นลองทับที่ร่างกายของตัวเองดูในกระจกโดยไม่รู้ตัว

กระโปรงนี้ดูเหมือนจะทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับมู่ซีซีโดยเฉพาะ มันเหมาะสมกับมู่ซีซีอย่างมาก และสีของชุดนี้มันก็เข้ากับสีผิวของมู่ซีซีอย่างมากเช่นกัน

มันช่างสวยงามมากจริงๆ ในขณะที่มู่ซีซีคิดอยู่นั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองราคาบนป้ายของชุดนั้นโดยไม่รู้ตัว

ในช่วงเวลาต่อมา เมื่อมู่ซีซีเห็นราคาห้าหลักบนป้าย มือที่ถือกระโปรงอยู่นั้นก็แข็งทื่อทันที

กระโปรงตัวนี้มีราคามากถึง 30,000 กว่าหยวนจริงๆ!

แม้ว่ามู่ซีซีจะเตรียมใจไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วว่าเสื้อผ้าในร้านนี้ราคาไม่ถูกอย่างแน่นอน แต่เธอคาดไม่ถึงว่าแค่กระโปรงตัวเดียวจะมีราคาสูงมากถึง30,000 กว่าหยวน

ราคา 30,000 กว่าหยวน เพียงพอสำหรับค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพของมู่ซีซีเป็นเวลาหนึ่งปีเชียวนะ

ในขณะที่มู่ซีซีคิดอยู่นั้น จู่ ๆ มู่ซีซีก็รีบหลบสายตาจากกระโปรงตัวนั้นด้วยความเขินอายเล็กน้อย จากนั้นเธอวางกระโปรงในมือกลับไปแขวนคืนที่เดิมทันที

มู่ซีซีรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและลังเลว่าจะออกจากร้านดีหรือไม่ แต่ในชั่วขณะต่อมา พนักงานขายที่จ้องมองเธออยู่ก่อนหน้านั้นก็รีบตรงเข้ามาหามู่ซีซีทันที

เมื่อเดินตรงไปถึงที่มู่ซีซี พนักงานขายสำรวจมองไปที่มู่ซีซีอยู่สักพัก จากนั้นขดริมฝีปากด้วยความรังเกียจและพูดกับมู่ซีซีด้วยน้ำเสียงอย่างดูถูก: "โอ้ นี่คุณผู้หญิงคะ คุณรู้ไหมคะว่าคุณอยู่ที่ไหน？”

ในขณะที่พนักงานคนนั้นพูดอยู่นั้นเธอก็มองการแต่งตัวของมู่ซีซีด้วยสายตาที่ดูถูกดูแคลน แค่มองก็รู้แล้วว่ากระโปรงที่เธอใส่อยู่นั้นราคาถูกมาก แล้วพนักงานขายก็พูดต่อว่า ：“นี่คุณ เสื้อผ้าร้านของเราที่นี่มันแพงมากเลยนะคะ ถ้าคุณไม่มีปัญญาซื้อ ก็อย่าคิดไปแตะต้องมัน ！ถ้าแตะจนเป็นรอยขึ้นมาคนจนอย่างคุณคงชดใช้คืนไม่ไหวหรอกนะคะ！สำหรับคนอย่างคุณที่มีกลิ่นเหม็นอับคนจน ถ้าไม่มีอะไรทำก็รีบไสหัวออกจากร้านของเราไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ อย่าส่งผลกระทบต่อธุรกิจในร้านของเราเลย!"

ทันทีพนักงานขายพูดจบ พนักงานขายคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะปิดปากเหมือนเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินเช่นนี้มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วและมองไปยังพนักงานขายที่หัวเราะเยาะเธอและท่าทางที่หยิ่งผยองคนนั้น

สายตาการจ้องมองและพฤติกรรมที่หัวสูงแบบนี้น่าขยะแขยงจริง ๆ ยิ่งคำพูดประโยคสุดท้ายที่พูดกระทบจิตใจคนอื่นแบบนี้มันยิ่งน่าขยะแขยงสุด ๆ

มู่ซีซีแค่หยิบชุดขึ้นมาดูเท่านั้นเอง และแม้แต่มุมของเสื้อผ้าก็ไม่มีรอยย่น นับประสาอะไรที่จะทำให้เสื้อผ้าเกิดความเสียหาย

ในขณะที่มู่ซีซีคิดอยู่นั้นเธอถูกพนักงานเหล่านั้นดูถูกจึงหัวเราะออกมา เธอสบตากับพนักงานขายคนนั้นที่ดูถูกเหยียดหยามเธอและพูดว่า ：“แน่นอน ฉันรู้ว่าที่นี่คือที่ใด ที่นี่มันก็แค่ร้านขายเสื้อผ้าสตรีไม่ใช่เหรอ！เสื้อผ้ามันต้องลองใส่ก่อนถึงจะรู้ว่าเป็นอย่างไรไม่ใช่เหรอ ฉันไม่เห็นในร้านของพวกคุณจะติดประกาศว่าห้ามหยิบจับมันนี่น่า”

พนักงานขายคาดไม่ถึงว่ามู่ซีซีไม่ได้รู้สึกอายจนต้องเดินหนีออกจากร้านไป นี่ยังกล้าประจันหน้ากับเธอโดยตรงแบบนี้

ใบหน้าของพนักงานสาวคนนั้นถอดสีทันที เธอจ้องมองมู่ซีซีด้วยแววตาที่ดูถูกและโกรธเคืองมากขึ้น: “นี่คุณดูน่าตาก็ดีแต่ทำไมถึงเหมือนไม่มีใครเคยสั่งเคยสอนมา ？จนขนาดนี้ยังกล้ามาดูเสื้อผ้าในร้านเรา นี่ฉันไม่มีสิทธิ์ว่าเธออย่างนั้นเหรอ？”