ฉู่จือหยวนเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อแล้วมองจี้หลิงชวน จากนั้นก็เลื่อนสายตาจากจี้หลิงชวนไปที่หน้าของมู่ซีซี
คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอมู่ซีซีในที่แบบนี้
ตอนที่ฉู่จือหยวนจีบมู่ซีซีเขาได้ทำการบ้านมาแล้ว รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเล็กที่ครอบครัวไม่รัก เมื่อก่อนตระกูลมู่เทียบกับตระกูลฉู่ของตัวเองไม่ได้ แล้วตอนนี้ตระกูลมู่ยังล้มละลายอีก ด้วยฐานะของมู่ซีซีในตอนนี้จึงไม่มีสิทธิ์มางานเลี้ยงแบบนี้
อีกอย่าง……
พอคิดแบบนี้สายตาของฉู่จือหยวนจึงมองไปที่มือของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนที่ประสานกันอยู่
ก่อนหน้านั้นที่อยู่มหาวิทยาลัยฉู่จือหยวนเดาไม่ออกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร จากการแต่งตัวของผู้ชายคนนี้ ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นคนรวย แต่ว่าคุณชายรวยๆในเมืองหรงเขาเองก็รู้จักเยอะ แต่ไม่เคยเห็นเขา ตอนนี้ฉู่จือหยวนจึงสงสัยผู้ชายคนนี้มากกว่าเดิม
ตอนแรกที่อึ้งตกใจ ฉู่จือหยวนจึงรับปรับสีหน้าตัวเอง แล้วเมินมู่ซีซีที่อยู่ข้างหลังจี้หลิงชวน แล้วหันมองจี้หลิงชวนที่อยู่ข้างหน้า จากนั้นจึงปล่อยผู้หญิงทั้งสองคน ลุกขึ้นยืนยิ้มกับจี้หลิงชวนอย่างมีมารยาท "สวัสดีครับ ผมชื่อฉู่จือหยวน เป็นลูกชายของประธานเซิงซู คุณคือ?"
ขณะพูดฉู่จือหยวนก็ยื่นมือไปตรงหน้าจี้หลิงชวน อยากจะจับมือกับเขา
แต่จี้หลิงชวนกลับไม่มองมือที่ฉู่จือหยวนยื่นมาหาตัวเองเลย แล้วเมินเฉยใส่เขา
เหอะ ผู้ชายเลวๆอย่างฉู่จือหยวนไม่คู่ควรที่จะจับมือกับเขา!
สายตาที่ไม่แยแสเย็นชาของจี้หลิงชวนมองฉู่จือหยวน เหมือนเห็นของอะไรที่สกปรก จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น
บรรยากาศในห้องเริ่มอึดอัดขึ้นมาทันที มือของฉู่จือหยวนยังหยุดชะงักอยู่กลางอากาศ รอยยิ้มแก้เก้อก็ยังอยู่บนใบหน้า
นี่เหมือนกับตบหน้าฉู่จือหยวนชัดๆ
ในใจโมโหจนอยากจะชกจี้หลิงชวน!
ถึงตระกูลฉู่จะเทียบกับสี่ตระกูลใหญ่ในเมืองหรงไม่ได้ แต่ก็อยู่ระดับกลางๆ ปกติงานเลี้ยงต่างๆคนอื่นต้องประจบประแจงเขาเหมือนกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่จือหยวนโดนตบหน้าจนหน้าแตกต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้
ลู่เฉิงฮ่าวที่อยู่ข้างๆเห็นว่าบรรยากาศเริ่มอึมครึม จึงลุกยืนเดินไปทางจี้หลิงชวน แล้วเอ่ยพูดกับฉู่จือหยวนที่พยายามหักห้ามความโกรธ ยิ้มเก้อจนจะทนไม่ไหวอย่างดูถูกว่า "คุณชายฉู่ ปกติเพื่อนผมจี้หลิงชวนไม่ค่อยชอบจับมือกับคนแปลกหน้าครับ"
คำว่าจี้หลิงชวนเหมือนเสียงระเบิดที่ลอยเข้าหูฉู่จือหยวน เขาตกใจจนเบิกตาโต แล้วมองจี้หลิงชวนอย่างไม่อยากเชื่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...