รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 202

นายหญิงจี้ได้ฟังคำพูดที่ตรงไปตรงมาของมู่ซีซี เธอสบสายตากับแม่บ้านจาง ทั้งคู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

นายหญิงจี้ยิ้มและพูด "โอเค ดีๆ ฉันจะไม่หัวเราะเยาะซีซีของเราอย่างแน่นอน"

แม่บ้านจางพูดอีกว่า "คุณหนูตั้งใจศึกษาอย่างจริงจัง จะต้องทำออกมาดีอย่างแน่นอน"

แม่บ้านจางค่อนข้างมั่นใจในตัวมู่ซีซี แต่มู่ซีซีนั้นไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย....ก่อนหน้านี้เธอเคยทำอาหารมื้อค่ำให้กับจี้หลิงชวน ภาพฉากในตอนนั้นค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้นมา มู่ซีซีนั้นรู้สึกว่าตัวเธอเองทำอาหารไม่อร่อย...

แต่ครั้งนี้มู่ซีซีตั้งใจและจริงจังเป็นอย่างมาก เตรียมการอย่างเต็มที่ ทำตามขั้นตอนที่แม่บ้านจางบอกอย่างจริงจัง

เหนือความคาดหมาย ครั้งนี้มู่ซีซีทำอาหารออกมาไม่เลวเลย ตอนนำปลานึ่งออกมานั้นเพียงแค่ชำเลืองมองก็ดูน่าทานมาก

มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจ จากนั้นเธอก็ทำอาหารอีกสองสามอย่าง

โดยที่เธอไม่รู้ตัว มู่ซีซีก็ได้จัดเตรียมอาหารทุกอย่างจนเสร็จ หลังจากเสิร์ฟอาหารทุกอย่างลงบนโต๊ะแล้ว ตอนนั้นเองมู่ซีซีก็รู้สึกประหลาดใจ จากจิตใต้สำนึกของเธอ เธอได้ทำอาหารที่จี้หลิงชวนชอบถึงสองอย่าง ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานและผัดผักกุ้ง ส่วนอาหารอย่างอื่นนั้นเป็นอาหารที่นายหญิงจี้โปรดปราน

จี้หลิงชวนเพิ่งกลับมาจากทำงาน เขาได้กลิ่นหอมลอยอบอวลอยู่ภายในบ้าน เขาหันไปมองทางห้องอาหารโดยไม่รู้ตัว จี้หลิงชวนเห็นว่าคุณย่ากำลังยิ้มและมองดูโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารมากมายพร้อมกับเอ่ยชมมู่ซีซีอย่างไม่หยุดหย่อน "ซีซีของเรานี่เก่งมากจริงๆ ทำอาหารได้ยอดเยี่ยมมาก!"

ใบหน้าของมู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะแดงก่ำด้วยคำชมจากนายหญิงจี้ เธอรีบพูดอย่างเขินอายว่า "คุณย่า เปล่าเลย...ทั้งหมดนี่เป็นเพราะว่าการสอนที่ดีของแม่บ้านจาง..."

ครั้งนี้จริงๆแล้วเป็นเพราะแม่บ้านจางสอนดีจริงๆ หากไม่ใช่เพราะทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมและการสอนที่ต้องอดทนของแม่บ้านจาง มู่ซีซีเองก็คงไม่มีความมั่นใจที่จะทำผลงานได้ดีเช่นนี้

จี้หลิงชวนฟังการสนทนาระหว่างคุณย่าของเขาและมู่ซีซี สีหน้าที่เยือกเย็นและดุดันของเขาก็ดูอ่อนโยนลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่ามู่ซีซีนั้นได้เข้าครัวลงมือทำอาหารอีกครั้ง

ขณะที่ครุ่นคิด ในความคิดของเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพฉากที่มู่ซีซีนั้นได้ลงมือเข้าครัวด้วยตัวเธอเอง อาหารของเธอนั้นไม่เพียงแต่ไม่น่าทาน รสชาติก็ใช้ไม่ได้เช่นกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่าอาหารที่มู่ซีซีทำให้เขานั้นล้วนแต่เป็นอาหารจานโปรดของเขา คนมากเรื่องอย่างจี้หลิงชวนก็ทานอาหารทั้งหมดที่มู่ซีซีทำและเขาคิดว่ามันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น...

ในตอนนี้เมื่อได้นึกถึง แววตาของจี้หลิงชวนก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ อืม ในตอนนั้นเขาจะต้องถูกมนต์สะกดแน่ๆ!

ขณะที่เขาคิด สายตาของเขาก็มองไปยังโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารมากมาย เมื่อมองไปยังโต๊ะนั้นสามารถเรียกได้เลยว่าเป็นมื้อค่ำที่ไม่เลว เมื่อเห็นว่ามีซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานและผัดผักกุ้งที่เขาชอบ จี้หลิงชวนนิ่งงันไปชั่วครู่ เมื่อเขารู้สึกตัวอีกครั้ง ในแววตาของเขาก็เกิดความประหลาดใจ

ในช่วงเวลาต่อมา ริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็เผยรอยยิ้มอย่างอดไม่ได้ มีความอยากลิ้มลองที่ไม่สามารถอธิบายได้ปรากฎขึ้นภายในหัวใจของเขา

ขณะที่เขาคิด เขาเองก็อยากจะทำเช่นนั้น จากนั้นเขาก้าวเท้าเข้าไปในห้องครัว

จี้หลิงชวนเดินไปด้านหลังของคุณย่าและมู่ซีซี เห็นได้ชัดว่าทั้งคุณย่าและมู่ซีซีต่างก็คุยกันอย่างมีความสุขและทั้งสองคนนั้นก็ยังไม่มีใครพบว่าจี้หลิงชวนได้กลับมาแล้ว

จี้หลิงชวนรู้สึกว่าเขาถูกเพิกเฉย มุมปากของเขากระตุกอย่างหมดคำจะพูด ในที่สุดเขาก็เม้มริมฝีปากและกระแอมออกมา "อะแฮ่ม! แค่กๆ"

เมื่อได้ยินเสียงนั้น นายหญิงจี้และมู่ซีซีก็หันศีรษะกลับมาและมองไปทางจี้หลิงชวน เมื่อเผชิญแววตาที่เผยรอยยิ้มของจี้หลิงชวน ร่างกายของมู่ซีซีนั้นแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอพลันหายไปในทันที เธอยืนนิ่งงันและทำอะไรไม่ถูก จากนั้นเธอละสายตาออกไปด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่กล้าแม้แต่จะชำเลืองมองไปทางจี้หลิงชวน