รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 226

นายหญิงจี้ฟังจี้หลิงชวนพูดด้วยท่าทางที่ไม่มีความสุขพร้อมกับมองไปที่เขาด้วยใบหน้าที่สงบ "เธอยังกล้าบอกว่าไม่เป็นไร？! ถ้าไม่เป็นไร ตอนนี้จะมานอนอยู่ที่โรงพยาบาลทำไม？"

เมื่อได้ฟังอย่างนั้นแล้วนายหญิงจี้ก็รู้สึกโกรธมาก เธอมองดูจี้หลิงชวนด้วยความเป็นห่วงและถามขึ้นว่า "เจ็บตรงไหน？ บาดเจ็บได้อย่างไร？เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ เธอลองอธิบายให้ฉันฟังอย่างตรงไปตรงมาสิ!"

นายหญิงจี้ถามขึ้นด้วยความกังวลพร้อมกับหันไปทางมู่ซีซีที่นั่งอยู่ทางด้านข้าง แล้วพูดขึ้นเบา ๆ ว่า "ซีซีหนูเป็นอย่างไรบ้าง？ ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม"

เมื่อได้ยินสิ่งที่นายหญิงจี้พูด มู่ซีซีก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ติดต่อกันหลายครั้ง โดยไม่แสดงออกถึงความรู้สึกกลัวออกมาบนใบหน้า เธอเงยหน้าขึ้นและมองนายหญิงจี้พร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างรวดเร็ว " คุณย่า หนูไม่เป็นไรค่ะ...หนูไม่ได้รับบาดเจ็บเลยค่ะ”

เมื่อนายหญิงจี้ได้ฟังคำตอบของมู่ซีซีแล้ว สีหน้าที่เป็นกังวลของเธอลดลงเล็กน้อย "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"

นายหญิงจี้พูดขึ้นพร้อมกับใช้สายตาของเธอจ้องไปที่จี้หลิงชวนอีกครั้ง จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่สงบว่า"พูดมาเถอะ！ เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่!"

จี้หลิงชวนรู้ดีอยู่แก่ใจว่า ถ้าเขาปกปิดเรื่องอะไรกับคุณย่าตอนนี้ล่ะก็ คุณย่าก็จะต้องส่งคนไปตรวจสอบด้วยตัวเองแน่ ถึงตอนนั้นเกรงว่ามันจะยิ่งทำให้คุณย่าโกรธและกังวลมากขึ้นไปอีก

เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้วจี้หลิงชวนจึงบอกกับนายหญิงจี้ว่า "เมื่อคืนนี้มู่อวี๋เฟยจงใจหลอกให้ซีซีออกไปข้างนอก และเมื่อ ซีซีมาถึง เธอก็ทำให้ซีซีสลบไป จากนั้นก็พาเธอไปที่อาคารเก่าพังยับเยินแห่งหนึ่งในหมู่บ้านเขตชานข้างกับแม่น้ำสายหนึ่ง แล้วยังได้นัดกับพวกลักพาตัวขอเงินเรียกค่าไถ่จากผมด้วย และหลังจากที่ผมทำการตรวจสอบอย่างแน่ชัดแล้ว ผมก็รีบไปช่วยชีวิตของซีซี แต่ในระหว่างนั้นผมไม่ทันได้ระวังจึงโดนมีดเฉียดทางด้านหลังเล็กน้อย”

จี้หลิงชวนไม่กล้าบอกกับคุณย่าว่าเขาโดนแทง ถ้าคุณย่ารู้ท่านคงกังวลใจมากกว่านี้

เมื่อนายหญิงจี้ได้ฟังจี้หลิงชวนพูดจบ สีหน้าของเธอก็ดูสงบขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเธอมองไปที่จี้หลิงชวน แล้วพูดขึ้นอีกว่า "ตรงที่บาดเจ็บ ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?"

จี้หลิงชวนรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณย่า ผมไม่เป็นไรจริงๆ ไม่ต้องกังวล หมอบอกว่าผมสามารถออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากสังเกตอาการในโรงพยาบาลสักสองวัน”

นายหญิงจี้รู้สึกโล่งใจขึ้น แต่เมื่อกี้ที่เธอได้ฟังจี้หลิงชวนพูดถึงชื่อของมู่อวี๋เฟย นายหญิงจี้ก็ขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า “ตอนนี้มู่อวี๋เฟยคนนั้นอยู่ที่ไหน？การกระทำนี้ชั่งดูโหดร้ายจริงๆ！ แม้ว่าซีซีจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลมู่ของพวกเขา แต่อย่างน้อยซีซีก็เติบโตขึ้นมาพร้อมกับเธอ และเรียกเธอว่าพี่สาวมาเป็นเวลากว่า 10 ปี！ เธอเลือดเย็นขนาดร่วมมือกับคนอื่นมาลักพาตัวซีซีไป ！คนแบบนี้จะปล่อยไปง่าย ๆ ไม่ได้ ！ไม่อย่างนั้นเรื่องแบบนี้คงจะเกิดขึ้นอีกแน่!"

เมื่อจี้หลิงชวนได้ฟังอย่างนั้นแล้วเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับยกมือขึ้นมานวดเบาๆตรงระหว่างคิ้วทั้งสอง จากนั้นก็มองไปที่คุณย่าของเขาแล้วพูดขึ้นว่า "หลังจากนั้นมู่อวี๋เฟยได้กระโดดลงไปในแม่น้ำ ตอนนี้ยังไม่มีคนหาเธอพบและไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย"

เมื่อนายหญิงจี้ได้ฟังแบบนี้แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

นายหญิงจี้ไปหาหมอที่ดูแลจี้หลิงชวนโดยตรงเพื่อยืนยันว่าอาการบาดเจ็บของจี้หลิงชวนนั้นไม่ได้ร้ายแรง หลังจากทำอย่างนั้นเธอจึงจะรู้สึกสบายใจขึ้นและกลับบ้านพร้อมกับแม่บ้านจาง

ทันทีที่นายหญิงจี้และแม่บ้านจางกลับออกไป ก็เหลือเพียงมู่ซีซีและจี้หลิงชวนที่อยู่ในห้องคนไข้

มู่ซีซีมองด้านหลังของนายหญิงจี้ที่ค่อยๆห่างออกไป ทำให้ความรู้สึกเครียดกดดันของเธอบรรเทาลง