รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 233

"นั่งลงก่อน"

คุณนายหญิงจี้เปิดปากพูด

จี้หลิงชวนและมู่ซีซีทั้งสองคนพยักหน้า หาเก้าอี้แล้วนั่งลงข้างเตียงคุณนายหญิงจี้

ทันทีที่จี้หลิงชวนและมู่ซีซีเข้ามา พวกเขาก็เห็นรอยน้ำตาที่เปียกชื้นบนใบหน้าของคุณนายหญิงจี้ และดวงตาบวมแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าคุณนายหญิงจี้เพิ่งจะร้องไห้

จี้หลิงชวนถูกเลี้ยงดูมาโดยคุณนายหญิงจี้ เมื่อจี้หลิงชวนโตมาอายุขนาดนี้แล้วเขาเห็นคุณนายหญิงจี้ ร้องไห้ 2 ครั้ง ครั้งแรกคือเมื่อตอนที่นำขี้เถ้าของคุณป้าของจี้หลินชวนกลับบ้าน และอีกครั้งหนึ่งคือเมื่อตอนที่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหัน

และนี่เป็นครั้งที่สามที่จี้หลิงชวนเห็นคุณย่าร้องไห้และเขาก็รู้สึกขมขื่นขึ้นมา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพูดคำที่เขาเตรียมไว้ตั้งแต่แรกอย่างไร

สุดท้ายคุณนายหญิงจี้ มองดูจี้หลิงชวนและมู่ซีซีทั้งสองและทำลายความเงียบลงแล้วพูดขึ้นทีละคำ: "หลิงชวน ซีซีไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆของคุณป้าของหลานจริงๆหรือ?"

ในขณะที่พูดอยู่นั้นน้ำสียงที่อ่อนล้าของคุณนายหญิงจี้หยุดชะงัก หลังจากผ่านไปหลายวินาที น้ำเสียงของเธอก็สั่นเทาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า: "ลูกสาวแท้ ๆของคุณป้าเกิดมาได้ไม่นานก็เสียแล้วจริง ๆเหรอ?"

ทันทีที่คุณนายหญิงจี้พูดจบ ทั้งจี้หลิงชวนและมู่ซีซีทั้งสองต่างรู้อยู่แก่ใจดี คุณหมอพูดถูก คุณนายหญิงจี้จำเรื่องราวคำพูดครั้งก่อนของจี้หลิงชวนได้

ดวงตาของคุณนายหญิงจี้ยังคงจ้องมองไปที่จี้หลิงชวนอย่างไม่กะพริบตา แต่จี้หลิงชวนผู้ซึ่งตั้งใจแน่วแน่อยู่เสมอพอถึงเวลานี้เขากลับรู้สึกลังเลและเม้มริมฝีปากแน่น

กลัวว่าคุณนายหญิงจี้จะรับไม่ได้ และถูกกระตุ้นให้อาการหนักขึ้นอีกครั้ง

จี้หลิงชวนเงียบไปครู่หนึ่ง และคุณนายหญิงจี้ค่อย ๆ มองไปที่จี้หลิงชวนอีกครั้งและกล่าวว่า ："หลิงชวน บอกความจริงกับย่ามาตรง ๆเถอะ หลานวางใจได้ย่าไม่ได้เป็นคนอ่อนแอขนาดนั้น ย่ายังไหว! ย่าแค่ต้องการรู้ความจริง”

จี้หลิงชวนมองดูท่าทางแน่วแน่ของคุณย่า และเม้มริมฝีปากแน่นแล้วจึงพูดช้า ๆ ว่า ：“คุณย่าครับ ผมขอให้ฟางเซิ่งตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว หลักฐานทั้งหมดเป็นที่แน่ชัดยืนยันแล้วว่าลูกสาวแท้ ๆของคุณป้าคลอดออกมาไม่นานก็เสียชีวิตแล้ว ซีซีเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของคุณป้าครับ เธอเสียชีวิตหลังจากที่ซีซีเกิดได้ไม่นาน เมื่อเห็นว่าซีซียังเด็กอยู่และน่าสงสารอย่างมาก และประจวบเหมาะลูกสาวของตัวเองก็เพิ่งเสียไป คุณป้าก็เลยรับเลี้ยงซีซีเหมือนเป็นลูกสาวของตัวเองครับ”

ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบ คุณนายหญิงจี้ก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที

ทั้งจี้หลินวนและมู่ซีซีต่างกังวลใจและรีบร้องออกมา ：“ คุณย่า”

คุณนายหญิงจี้รู้สึกเหนื่อยแล้ว เธอหลับตาลง และพูดกับทั้งจี้หลิงชวนและมู่ซีซีว่า: "ย่าเข้าใจแล้ว หลิงชวน มู่ซีซี หลาน ๆออกไปก่อนเถอะ ย่ารู้สึกเหนื่อยมากแล้ว ย่าอยากพักผ่อนสักพัก"

ทันทีที่คุณนายหญิงจี้พูดแบบนี้ จี้หลิงชวนและมู่ซีซีถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่วางใจเท่าไหร่แต่ก็ทำได้เพียงเดินออกจากห้องพักฟื้นคนไข้โดยดี

มู่ซีซีและจี้หลิงชวนทั้งสองรออยู่ข้างนอกห้องพักฟื้นคนไข้ทั้งคืนอย่างกังวลใจ จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อคุณหมอเข้ามาดูอาการคนไข้ มู่ซีซีและจี้หลิงชวนทั้งสองจึงรีบเดินตามหลังคุณหมอเข้าไปในห้องพักฟื้นคนไข้