รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 26

บทที่ 26 ล่อหมาป่าเข้าห้อง

มู่ซีซีอาบน้ำเสร็จออกมา จากนั้นเธอก็ปิดไฟห้องนอน เหลือเพียงแสงไฟสีเหลืองอ่อนสลัวๆของโคมไฟข้างหัวเตียง เธอซุกตัวเข้าไปในผ้าห่ม จากนั้นก็หลับตาลง ทันทีที่เธอหลับตาลงในสมองของเธอก็ผุดภาพใบหน้าอันเย็นชาของจี้หลิงชวนขึ้นมาไม่หยุด

ตลอดทั้งคืนเธอไม่สามารถที่จะควบคุมสมองของตัวเองได้ เธอไม่สามารถหยุดคิดได้ว่าตอนนี้จี้หลิงชวนคงจะพักผ่อนอยู่ในห้องกับมู่อวี๋เฟย……

มู่อวี๋เฟยสวยขนาดนั้น อีกทั้งยังรักจี้หลิงชวนมากอีกด้วย จี้หลิงชวนก็คงจะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอแน่……

ยิ่งคิดสมองของเธอยิ่งรวนไปหมด ในใจของเธอมันรู้สึกไม่สงบ

เธอพยายามข่มตาลงแต่ก็ยังคงนอนไม่หลับ ความรู้สึกกระวนกระวายใจทำให้เธอพรวดพราดลุกขึ้นจากเตียง เธอลืมตาขึ้นพร้อมกับใช้นิ้วมือนวดๆบริเวณหว่างคิ้ว ในตอนที่เธอกำลังทำสมาธิกำหนดลมหายใจเข้าออกในห้องมืดๆอยู่นั้น หูของเธอกับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังมาจากทางหน้าต่างระเบียง

สายตาของมู่ซีซีจับจ้องไปที่ระเบียงนอกหน้าต่าง หัวใจของเธอเต้นตึกๆๆแรงขึ้น

ไฟแสงสีเหลืองอ่อนสลัวๆของห้องนอน ทำให้มู่ซีซีมองเห็นทางด้านนอกไม่ค่อยชัด เธอรู้สึกหวาดกลัวมาก เธอพยายามตั้งสติ

เธอหายใจเข้าออกลึกๆ จากนั้นก็ค่อยๆก้าวลงจากเตียงช้าๆเพื่อไปหยิบไฟฉายจากชั้นมาไว้ในมือ ทันใดนั้นเธอมองเห็นเงาสีดำๆวิ่งผ่านกำแพงห้องไป

มู่ซีซีรู้สึกหวาดกลัวมากจนหน้าผากและมือทั้งสองข้างของเธอชื้นไปด้วยเหงื่อ เงานี่เป็นของใครกัน ？หรือว่าจะเป็นขโมยที่จะเข้ามาขโมยของในคฤหาสน์！

มู่ซีซียืนหลังพิงผนังกำแพงของห้องด้วยความระมัดระวัง สายตาของเธอจับจ้องไปที่เงาที่อยู่บนพื้น กำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

เงาของใครบางคนกำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้เธอ มู่ซีซีรวบรวมเอาความกล้าของตัวเอง จากนั้นเธอก็ยกไฟฉายที่อยู่ในมือขึ้นมาเพื่อหวังว่าจะกระแทกให้โดนคนร้าย

ชั่วพริบตาเดียว ไฟฉายที่เธอยกขึ้นมาไม่มีเสียงกระแทกกับของหรือวัตถุใดๆเลย และเมื่อเธอได้สติกลับมาก็พบว่ามือที่ถือไฟฉายถูกใครบางคนที่มีแรงมากกว่ายึดเอาไว้

มู่ซีซีรู้สึกตกใจมาก ตอนที่เธอกำลังจะอ้าปากร้องตะโกนเรียกให้คนมาช่วย เงาดำๆของใครบางคนก็โถมเข้ามาจากนอกระเบียง และใช้มือข้างหนึ่งปิดปากของเธอไว้

มู่ซีซีได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของเจ้าของเงาดำร่างสูงใหญ่นั้นแล้ว ที่แท้ก็คือจี้หลิงชวนนี่เอง！

หลังจากที่เธอเห็นว่าเป็นจี้หลิงชวน เธอก็รู้สึกโล่งขึ้นมาเล็กน้อย อย่างน้อยก็ไม่ใช่ขโมย ！

แต่ทันทีที่มู่ซีซีรู้สึกตัว หัวใจของเธอกลับเต้นเร็วและแรงขึ้น

ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว ทำไมจี้หลิงชวนถึงได้มาปรากฏตัวที่ห้องของเธอแบบนี้ล่ะ？และยังมาจากทางด้านนอกระเบียงอีกด้วย

ฝ่ามือข้างหนึ่งของจี้หลิงชวนยังปิดอยู่ที่ปากของมู่ซีซี จี้หลิงชวนจ้องเขม็งไปที่มู่ซีซี จากนั้นจึงได้คลายมือออกจากปากของเธอ

มู่ซีซียืนหลังพิงกับกำแพงของห้องนอน เธออ้าปากเล็กน้อยเพื่อเป็นการสูดหายใจเอาอากาศเข้ามา สายตาแบบนี้เป็นจี้หลิงชวนไม่ผิดแน่ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วค่อยๆถอยหลังไปทีล่ะก้าวๆ

“จี้หลิงชวน ！คุณมาที่นี่ทำไม？！” นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณควรจะนอนอยู่ที่ห้องกับมู่อวี๋เฟยไม่ใช่เหรอ？ทำไมถึงยังมาที่นี่อีก？”