รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 260

เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินในสิ่งที่ชูเหยาพูดแล้วนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแน่น แต่ท่าทางของชูเหยาที่มาอธิบายให้เขาฟังอย่างจริงใจ จี้หลิงชวนก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ในขณะนี้

“ไม่เป็นไร ใครอยากเข้าใจผิดก็ช่างเขาเถอะ”

ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบ ชูเหยาก็พูดกับจี้หลิงชวน: "หลิงชวน ฉันอยากให้คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม"

เมื่อชูเหยาพูดจบ เธอก็นึกถึงคำสัญญาที่จี้หลิงชวนเคยให้ไว้ก่อนหน้านี้ ชูเหยากล่าวเสริมอีกว่า: "หลิงชวน ก่อนหน้านี้คุณเคยสัญญาว่าคุณสามารถทำตามทุกอย่างที่ฉันขอได้?"

ก่อนหน้านี้จี้หลิงชวนเคยพูดแบบนั้นกับชูเหยาจริง ๆ จี้หลิงชวนพยักหน้าให้กับชูเหยาและตอบว่า： "อืม คุณบอกมาสิว่าคุณต้องการให้ผมช่วยอะไร?"

ชูเหยาเงยหน้าขึ้นมองจี้หลิงชวน: "หลิงชวน ฉันต้องการให้คุณแกล้งเป็นแฟนของฉัน"

ทันทีที่ชูเหยาพูดจบ ชูเหยาก็เห็นจี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นขึ้น สีหน้าหน้าดำคล่ำเครียด และเธอก็กัดริมฝีปากของเธออย่างลับๆ และอธิบายต่ออย่างรวดเร็ว: “หลิงชวน คุณอย่าพึ่งเข้าใจฉันผิดนะ ฉันแค่ต้องการให้คุณแกล้งทำเป็นแฟนของฉันเท่านั้น ระยะนี้ไม่รู้ว่าผู้ชายคนไหนมาตามตื้อรังควานฉันอยู่ตลอดเวลาเลย แอบมอบดอกไม้ให้ฉัน มันช่างน่ารำคาญเสียจริง ฉันบอกเขาไปแล้วว่าฉันมีแฟนแล้ว แต่เขาไม่เชื่อฉัน ดังนั้นฉันจึงต้องการให้คุณแกล้งเป็นแฟนของฉันสักระยะหนึ่ง คุณไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับฉันหรอกนะ ขอเพียงเวลาที่ฉันบอกว่าคุณเป็นแฟนของฉัน คุณก็แค่ไม่ตอบรับหรือตอบปฏิเสธเท่านั้นก็พอแล้ว？”

ในขณะที่ชูเหยาพูดอยู่นั้น เธอหยุดชะงักสักครู่แล้วจ้องมองไปที่จี้หลิงชวน เธอเห็นจี้หลิงชวนสีหน้าเคร่งเครียดและไม่พูดไม่จา เธอจึงกัดริมฝีปากของเธอด้วยความผิดหวังอย่างลับ ๆ และมองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกล่าวคำขอโทษ: "หลิงชวน ฉันขอโทษนะ ถ้าเรื่องนี้มันทำให้คุณลำบากใจ ถ้าเช่นนั้นลืมมันไปเถอะ...... เป็นเพราะฉันคิดไม่รอบคอบเอง……คุณก็แค่คิดซะว่าฉันไม่เคยพูดแล้วกันนะคะ……”

เมื่อจี้หลิงชวนมองไปที่ชูเหยาซึ่งตอนนี้สีหน้าของเธอเศร้าเสียใจ จี้หลิงชวนขมวดคิ้วพร้อมยกมือขึ้นกุมขมับของตัวเอง ใบหน้าเล็กๆของมู่ซีซีก็ผุดขึ้นมาในหัวของจี้หลิงชวน

เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ วันนี้จี้หลิงชวนรู้สึกอารมณ์หดหู่อย่างมาก เขาค่อนข้างแน่ใจว่าตัวเองนั้นรักมู่ซีซี แต่เขากลับไม่แน่ใจเลยสักนิดว่ามู่ซีซีนั้นรักเขาหรือไม่

เมื่อนึกถึงนี่มือของจี้หลิงชวนที่วางอยู่บนโต๊ะก็กำหมัดแน่น ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นทันทีและมองไปที่ชูเหยาพร้อมตอบว่า: "ตกลง ผมยอมแกล้งเป็นแฟนของคุณสักสองสามวัน"

เมื่อฟังคำตอบของจี้หลิงชวนแล้ว ชูเหยาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ ในความเป็นจริงนั้นเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าจี้หลิงชวนจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้หรือไม่

ถ้าไม่ใช่เพราะคำสัญญาที่จี้หลิงชวนเคยให้ไว้กับตัวเองก่อนหน้านี้ ชูเหยาไม่กล้าคิดเลยว่าจี้หลิงชวนจะตอบตกลง

ตอนแรกชูเหยาคิดว่าเธอจะต้องพูดหว่านล้อมมากกว่านี้ แต่คาดไม่ถึงว่าจี้หลิงชวนจะตอบตกลงอย่างรวดเร็วขนาดนี้

ในขณะที่ชูเหยาคิดอยู่นั้นรอยยิ้มโล่งใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอยิ้มให้กับจี้หลิงชวนพร้อมพูดว่า: "หลิงชวน ขอบคุณที่คุณตกลงจะช่วยฉันในครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง ๆ"

จี้หลิงชวนมองชูเหยาที่แววตาของเธอแสดงออกมาอย่างซาบซึ้ง จากนั้นเขาก็พูดว่า: "ในเมื่อแกล้งทำเป็นคู่รักกันก็ทำให้มันดูแนบเนียนหน่อยแล้วกัน เย็นนี้หลังเลิกงานคุณรอผมอยู่ที่หน้าประตูบริษัท ผมจะส่งคุณกลับเอง”

ข้อเสนอของจี้หลิงชวนนั้น สำหรับชูเหยาแล้วเธอปรารถนาใจจะขาด!

ชูเหยาพยักหน้าอย่างมีความสุขให้จี้หลิงชวนและพูดว่า: “ตกลง งั้นฉันจะรอคุณหลังจากเลิกงานนะคะ”

หลังจากพูดเรื่องนี้จบ ชูเหยาเห็นว่าจี้หลิงชวนหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาดูแล้ว เธอจึงลุกขึ้นอย่างอารมณ์ดีและพูดกับจี้หลิงชวนว่า： "หลิงชวน ถ้าอย่างนั้นคุณทำงานก่อน ฉันขอตัวก่อนนะคะ”